امام

See also: إمام and أمام

Ottoman Turkish

Alternative forms

• իմամ (imam) — Armeno-Turkish
• (plural) էիմմէ (eimme), էյիմմէթ (eyimmet) — Armeno-Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

Noun

امام • (imam) (definite accusative امامی (imamı), plural ائمه (eimme))

1. (Islam) imam
2. leader

Declension

Declension of امام (imam)

singular plural nominative امام (imam) ائمه (eimme) definite accusative امامی (imamı) ائمه‌یی (eimmeyi) dative امامه (imama) ائمه‌یه (eimmeye) locative امامده (imamda) ائمه‌ده (eimmede) ablative امامدن (imamdan) ائمه‌دن (eimmeden) genitive امامك (imamıñ) ائمه‌نك (eimmeniñ) Possessive forms 1st person singular singular plural nominative امامم (imamım) ائمه‌م (eimmem) definite accusative اماممی (imamımı) ائمه‌می (eimmemi) dative اماممه (imamıma) ائمه‌مه (eimmeme) locative اماممده (imamımda) ائمه‌مده (eimmemde) ablative اماممدن (imamımdan) ائمه‌مدن (eimmemden) genitive اماممك (imamımıñ) ائمه‌مك (eimmemiñ) 2nd person singular singular plural nominative امامك (imamıñ) ائمه‌ك (eimmeñ) definite accusative امامكی (imamıñı) ائمه‌كی (eimmeñi) dative امامكه (imamıña) ائمه‌كه (eimmeñe) locative امامكده (imamıñda) ائمه‌كده (eimmeñde) ablative امامكدن (imamıñdan) ائمه‌كدن (eimmeñden) genitive امامكك (imamıñıñ) ائمه‌كك (eimmeñiñ) 3rd person singular singular plural nominative امامی (imamı) ائمه‌سی (eimmesi) definite accusative امامنی (imamını) ائمه‌سنی (eimmesini) dative امامنه (imamına) ائمه‌سنه (eimmesine) locative امامنده (imamında) ائمه‌سنده (eimmesinde) ablative امامندن (imamından) ائمه‌سندن (eimmesinden) genitive امامنك (imamınıñ) ائمه‌سنك (eimmesiniñ) 1st person plural singular plural nominative اماممز (imamımız) ائمه‌مز (eimmemiz) definite accusative اماممزی (imamımızı) ائمه‌مزی (eimmemizi) dative اماممزه (imamımıza) ائمه‌مزه (eimmemize) locative اماممزده (imamımızda) ائمه‌مزده (eimmemizde) ablative اماممزدن (imamımızdan) ائمه‌مزدن (eimmemizden) genitive اماممزك (imamımızıñ) ائمه‌مزك (eimmemiziñ) 2nd person plural singular plural nominative امامكز (imamıñız) ائمه‌كز (eimmeñiz) definite accusative امامكزی (imamıñızı) ائمه‌كزی (eimmeñizi) dative امامكزه (imamıñıza) ائمه‌كزه (eimmeñize) locative امامكزده (imamıñızda) ائمه‌كزده (eimmeñizde) ablative امامكزدن (imamıñızdan) ائمه‌كزدن (eimmeñizden) genitive امامكزك (imamıñızıñ) ائمه‌كزك (eimmeñiziñ) 3rd person plural singular plural nominative اماملری (imamları) ائمه‌لری (eimmeleri) definite accusative اماملرینی (imamlarını) ائمه‌لرینی (eimmelerini) dative اماملرینه (imamlarına) ائمه‌لرینه (eimmelerine) locative اماملرنده (imamlarında) ائمه‌لرنده (eimmelerinde) ablative اماملرندن (imamlarından) ائمه‌لرندن (eimmelerinden) genitive اماملرینك (imamlarınıñ) ائمه‌لرینك (eimmeleriniñ)

Descendants

• Turkish: imam
• → Albanian: imam
• →? Armenian: իմամ (imam)
• → Bulgarian: има́м (imám)
• → Greek: ιμάμης (imámis)
• → Hungarian: imám
• → Macedonian: имам (imam)
• → Serbo-Croatian: ìmām

References

• Çağbayır, Yaşar (2007) “imam”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2157b
• Devellioğlu, Ferit (1962) “imâm”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat‎‎^[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 516b
• Karapetean, Petros Zēkʻi (1912) “امام”, in Mec baṙaran ōsmanerēnē hayerēn [Great Ottoman–Armenian Dictionary], Constantinople: Aršak Karōean, page 119a
• Kélékian, Diran (1911) “امام”, in Dictionnaire turc-français‎^[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 142a
• Nişanyan, Sevan (2002–) “imam”, in Nişanyan Sözlük
• Pōzačean, Yakovbos (1841) “իմամ”, in Hamaṙōt baṙaran i tačkakanē i hay [Concise Ottoman–Armenian Dictionary]‎^[3], Vienna: Mekhitarist Press, page 310b
• Redhouse, James W. (1890) “امام”, in A Turkish and English Lexicon‎^[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 194a
• Şemseddin Sâmi (1899–1901) “امام”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 162a

Pashto

Etymology

From Arabic إِمَام (ʔimām).

Noun

امام • (emām) m

1. (Islam) imam

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [ʔi.ˈmaːm]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʔɪ.mɑ́ːm]

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʔɪ.mɑ́ːm]
  • (Kabuli) IPA^(key): [ʔɪ.mɑ́ːm]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [ʔi.mɔ́ːm]

• (Iran, formal) IPA^(key): [ʔe.mɒ́ːm]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [ʔi.mɔ́m]

Readings
Classical reading?	imām
Dari reading?	imām
Iranian reading?	emâm
Tajik reading?	imom

Noun

Dari	امام
Iranian Persian
Tajik	имом

اِمام • (emâm) (plural اَئمه (a'emme), or اِمامان (emâmân))

1. (Islam) imam
2. (literary) leader

   Synonyms: پیشوا (pêšvâ), رَهبَر (rahbar)

Related terms

• اِمامی (emâmi)
• اِمامَت (emâmat)
  

Descendants

• → Gujarati: ઇમામ (imām)

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian اِمَام (imām), borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

Pronunciation

• (Standard Urdu) IPA^(key): /ɪ.mɑːm/
• Rhymes: -ɑːm

Noun

امام • (imām) m (Hindi spelling इमाम)

1. (Islam) imam