Jump to content

امام

From Wiktionary, the free dictionary
See also: إمام and أمام

Ottoman Turkish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

Noun

[edit]

امام (imam) (definite accusative امامی (imamı), plural ائمه (eimme))

  1. (Islam) imam
  2. leader

Declension

[edit]
Declension of امام (imam)
singular plural
nominative امام (imam) ائمه (eimme)
definite accusative امامی (imamı) ائمه‌یی (eimmeyi)
dative امامه (imama) ائمه‌یه (eimmeye)
locative امامده (imamda) ائمه‌ده (eimmede)
ablative امامدن (imamdan) ائمه‌دن (eimmeden)
genitive امامك (imamıñ) ائمه‌نك (eimmeniñ)
Possessive forms
1st person singular
singular plural
nominative امامم (imamım) ائمه‌م (eimmem)
definite accusative اماممی (imamımı) ائمه‌می (eimmemi)
dative اماممه (imamıma) ائمه‌مه (eimmeme)
locative اماممده (imamımda) ائمه‌مده (eimmemde)
ablative اماممدن (imamımdan) ائمه‌مدن (eimmemden)
genitive اماممك (imamımıñ) ائمه‌مك (eimmemiñ)
2nd person singular
singular plural
nominative امامك (imamıñ) ائمه‌ك (eimmeñ)
definite accusative امامكی (imamıñı) ائمه‌كی (eimmeñi)
dative امامكه (imamıña) ائمه‌كه (eimmeñe)
locative امامكده (imamıñda) ائمه‌كده (eimmeñde)
ablative امامكدن (imamıñdan) ائمه‌كدن (eimmeñden)
genitive امامكك (imamıñıñ) ائمه‌كك (eimmeñiñ)
3rd person singular
singular plural
nominative امامی (imamı) ائمه‌سی (eimmesi)
definite accusative امامنی (imamını) ائمه‌سنی (eimmesini)
dative امامنه (imamına) ائمه‌سنه (eimmesine)
locative امامنده (imamında) ائمه‌سنده (eimmesinde)
ablative امامندن (imamından) ائمه‌سندن (eimmesinden)
genitive امامنك (imamınıñ) ائمه‌سنك (eimmesiniñ)
1st person plural
singular plural
nominative اماممز (imamımız) ائمه‌مز (eimmemiz)
definite accusative اماممزی (imamımızı) ائمه‌مزی (eimmemizi)
dative اماممزه (imamımıza) ائمه‌مزه (eimmemize)
locative اماممزده (imamımızda) ائمه‌مزده (eimmemizde)
ablative اماممزدن (imamımızdan) ائمه‌مزدن (eimmemizden)
genitive اماممزك (imamımızıñ) ائمه‌مزك (eimmemiziñ)
2nd person plural
singular plural
nominative امامكز (imamıñız) ائمه‌كز (eimmeñiz)
definite accusative امامكزی (imamıñızı) ائمه‌كزی (eimmeñizi)
dative امامكزه (imamıñıza) ائمه‌كزه (eimmeñize)
locative امامكزده (imamıñızda) ائمه‌كزده (eimmeñizde)
ablative امامكزدن (imamıñızdan) ائمه‌كزدن (eimmeñizden)
genitive امامكزك (imamıñızıñ) ائمه‌كزك (eimmeñiziñ)
3rd person plural
singular plural
nominative اماملری (imamları) ائمه‌لری (eimmeleri)
definite accusative اماملرینی (imamlarını) ائمه‌لرینی (eimmelerini)
dative اماملرینه (imamlarına) ائمه‌لرینه (eimmelerine)
locative اماملرنده (imamlarında) ائمه‌لرنده (eimmelerinde)
ablative اماملرندن (imamlarından) ائمه‌لرندن (eimmelerinden)
genitive اماملرینك (imamlarınıñ) ائمه‌لرینك (eimmeleriniñ)

Descendants

[edit]
  • Turkish: imam
  • Albanian: imam
  • ? Armenian: իմամ (imam)
  • Bulgarian: има́м (imám)
  • Greek: ιμάμης (imámis)
  • Hungarian: imám
  • Macedonian: имам (imam)
  • Serbo-Croatian: ìmām

References

[edit]

Pashto

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic إِمَام (ʔimām).

Noun

[edit]

امام (emāmm

  1. (Islam) imam

Persian

[edit]
Persian Wikipedia has an article on:
Wikipedia fa

Etymology

[edit]

    Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

    Pronunciation

    [edit]
     

    Readings
    Classical reading? imām
    Dari reading? imām
    Iranian reading? emâm
    Tajik reading? imom

    Noun

    [edit]
    Dari امام
    Iranian Persian
    Tajik имом

    اِمام (emâm) (plural اَئمه (a'emme), or اِمامان (emâmân))

    1. (Islam) imam
    2. (literary) leader
      Synonyms: پیشوا (pêšvâ), رَهبَر (rahbar)
    [edit]

    Descendants

    [edit]

    Urdu

    [edit]

    Etymology

    [edit]

      Borrowed from Classical Persian اِمَام (imām), borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

      Pronunciation

      [edit]

      Noun

      [edit]

      امام (imāmm (Hindi spelling इमाम)

      1. (Islam) imam