بو

See also: تو, پو, and Appendix:Variations of "bu"

Ottoman Turkish

Pronoun

بو • (bu)

1. (demonstrative) this

Declension

declension of بو

	singular (مفرد)	plural (جمع)
nominative	بو (bu)	بونلر (bunlar)
genitive	بونڭ (bunuñ)	بونلرڭ (bunlarıñ)
dative	بوڭا (buña)	بونلره (bunlara)
definite accusative	بونی (bunu)	بونلری (bunları)
locative	بونده (bunda)	بونلرده (bunlarda)
ablative	بوندن (bundan)	بونلردن (bunlardan)

See also

• او (o)
• شو (şu)

---

Persian

Alternative forms

• بوی (buy)

Etymology 1

From Middle Persian [Term?], from Proto-Iranian *bawd- (“to smell”), akin to Old Armenian բոյր (boyr), an Iranian borrowing.

Pronunciation

Noun

Dari	بو
Iranian Persian
Tajik	бӯ

بو • (bu) (plural بوها (bu-hâ))

1. smell, scent

   آی گل ریحون چنین بویی نداره یار گلم

   Ây gol-e reyhun čenin bu-yi nadâre yâr golom

   (please add an English translation of this usage example)

Inflection

Basic forms of بو (bu)
	singular	plural
bare	بو (bú)	بوها (bu-hấ) بوا △ (buấ)
definitive direct object	بو را (bú râ) بو رو △ (bú ro)	بوها را (bu-hấ râ) بوا رو △ (buấ ro)
ezâfe	بوی (bú-ye)	بوهای (bu-hấ-ye) بوای △ (buấ-ye)
marked indefinite or relative definite	بویی (búi)	بوهایی (bu-hấ-i) بوایی △ (buấ-i)
△ Colloquial.

Related terms

• بو کردن (bu kardan)
• بوییدن (buyidan)

Etymology 2

Noun

بو • (bow)

1. (dialectal, Kazerun) father, dad, daddy
2. (dialectal, Kazerun) grandfather