जन

See also: जून

Hindi

Noun

जन • ‎(jan) m

1. (dialectal) person, people (collectively)

Synonyms

• लोग ‎(log)

---

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Iranian *janHa-, from Proto-Indo-European *ǵónh₁os. Cognates include Old Persian 𐏀𐎴 ‎(zana, “man; tribe”), Avestan 𐬯𐬭𐬬𐬋𐬰𐬀𐬥𐬀 ‎(srwō.zana-, “belonging to the race of the horned ones”) and Ancient Greek γόνος ‎(gónos, “creation”).

Adjective

जन • ‎(jána)

1. generating

Declension

Masculine a-stem declension of जन
Nom. sg.	जनः ‎(janaḥ)
Gen. sg.	जनस्य ‎(janasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जनः ‎(janaḥ)	जनौ ‎(janau)	जनाः ‎(janāḥ)
Vocative	जन ‎(jana)	जनौ ‎(janau)	जनाः ‎(janāḥ)
Accusative	जनम् ‎(janam)	जनौ ‎(janau)	जनान् ‎(janān)
Instrumental	जनेन ‎(janena)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनैः ‎(janaiḥ)
Dative	जनाय ‎(janāya)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनेभ्यः ‎(janebhyaḥ)
Ablative	जनात् ‎(janāt)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनेभ्यः ‎(janebhyaḥ)
Genitive	जनस्य ‎(janasya)	जनयोः ‎(janayoḥ)	जनानाम् ‎(janānām)
Locative	जने ‎(jane)	जनयोः ‎(janayoḥ)	जनेषु ‎(janeṣu)

Feminine ī-stem declension of जन
Nom. sg.	जनी ‎(janī)
Gen. sg.	जन्याः ‎(janyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जनी ‎(janī)	जन्यौ ‎(janyau)	जन्यः ‎(janyaḥ)
Vocative	जनि ‎(jani)	जन्यौ ‎(janyau)	जन्यः ‎(janyaḥ)
Accusative	जनीम् ‎(janīm)	जन्यौ ‎(janyau)	जनीः ‎(janīḥ)
Instrumental	जन्या ‎(janyā)	जनीभ्याम् ‎(janībhyām)	जनीभिः ‎(janībhiḥ)
Dative	जन्यै ‎(janyai)	जनीभ्याम् ‎(janībhyām)	जनीभ्यः ‎(janībhyaḥ)
Ablative	जन्याः ‎(janyāḥ)	जनीभ्याम् ‎(janībhyām)	जनीभ्यः ‎(janībhyaḥ)
Genitive	जन्याः ‎(janyāḥ)	जन्योः ‎(janyoḥ)	जनीनाम् ‎(janīnām)
Locative	जन्याम् ‎(janyām)	जन्योः ‎(janyoḥ)	जनीषु ‎(janīṣu)

Neuter a-stem declension of जन
Nom. sg.	जनम् ‎(janam)
Gen. sg.	जनस्य ‎(janasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जनम् ‎(janam)	जने ‎(jane)	जनानि ‎(janāni)
Vocative	जन ‎(jana)	जने ‎(jane)	जनानि ‎(janāni)
Accusative	जनम् ‎(janam)	जने ‎(jane)	जनानि ‎(janāni)
Instrumental	जनेन ‎(janena)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनैः ‎(janaiḥ)
Dative	जना ‎(janā)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनेभ्यः ‎(janebhyaḥ)
Ablative	जनात् ‎(janāt)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनेभ्यः ‎(janebhyaḥ)
Genitive	जनस्य ‎(janasya)	जनयोः ‎(janayoḥ)	जनानाम् ‎(janānām)
Locative	जने ‎(jane)	जनयोः ‎(janayoḥ)	जनेषु ‎(janeṣu)

Related terms

• पुरंजन ‎(puraṃjana) (puraṃ-jana)
• उदजन ‎(udajana) (udjan)

Noun

जन • ‎(jána) m

1. creature, living being, man, person, race

   पञ्च जनास् ‎(páñca jánās) — the five races

   दैव्य जन ‎(daívya jana) or दिव्या जन ‎(divyā́ jana) — divine race

2. people, subjects (the singular used collectively)

   महत् जन ‎(mahat jana) — many people

3. (at the end of a compound) denoting one person or a number of persons collectively

   प्रेष्यजन ‎(preṣya-jana) — servants (collectively), household

   बन्धुजन ‎(bandhu-jana) — a kinsman, friend

   सखीजन ‎(sakhī-jana) — a female friends or female friends (collectively)

4. (at the end of a compound) used with names of people

   अयं जनः ‎(ayaṃ janaḥ), एष जनः ‎(eṣa janaḥ) — this person, these persons, I, we

5. the person nearest to the speaker
6. common person, one of the people
7. the world beyond the Maharloka

Declension

Masculine a-stem declension of जन
Nom. sg.	जनः ‎(janaḥ)
Gen. sg.	जनस्य ‎(janasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जनः ‎(janaḥ)	जनौ ‎(janau)	जनाः ‎(janāḥ)
Vocative	जन ‎(jana)	जनौ ‎(janau)	जनाः ‎(janāḥ)
Accusative	जनम् ‎(janam)	जनौ ‎(janau)	जनान् ‎(janān)
Instrumental	जनेन ‎(janena)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनैः ‎(janaiḥ)
Dative	जनाय ‎(janāya)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनेभ्यः ‎(janebhyaḥ)
Ablative	जनात् ‎(janāt)	जनाभ्याम् ‎(janābhyām)	जनेभ्यः ‎(janebhyaḥ)
Genitive	जनस्य ‎(janasya)	जनयोः ‎(janayoḥ)	जनानाम् ‎(janānām)
Locative	जने ‎(jane)	जनयोः ‎(janayoḥ)	जनेषु ‎(janeṣu)

Descendants

• Khmer: ជន ‎(cɔɔn)

References

• Monier-Williams Sanskrit-English Dictionary, page 410