पुत्र

See also: पत्र, पुत्री, and पौत्र

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit पुत्र (putra).

Noun

पुत्र • (putra) m (Urdu spelling پتر‏)

1. (chiefly in compounds) a son, child

Synonyms

• बेटा (beṭā)

---

Sanskrit

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈput̪.ɽɐ/

• (Vedic) IPA^(key): /put̪.ɽɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈput̪.ɽɐ/

Etymology

From Proto-Indo-European *peh₂u-. Cognate with Ancient Greek παῖς (paîs, “child, son”), Latin puer (“boy”).

Noun

पुत्र • (putrá) m

1. a son, child

   Synonyms: सूनु (sūnu)

2. a species of small venomous animal
3. (astrology) name of the fifth house

Declension

Masculine a-stem declension of पुत्र
Nom. sg.	पुत्रः (putraḥ)
Gen. sg.	पुत्रस्य (putrasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुत्रः (putraḥ)	पुत्रौ (putrau)	पुत्राः (putrāḥ)
Vocative	पुत्र (putra)	पुत्रौ (putrau)	पुत्राः (putrāḥ)
Accusative	पुत्रम् (putram)	पुत्रौ (putrau)	पुत्रान् (putrān)
Instrumental	पुत्रेण (putreṇa)	पुत्राभ्याम् (putrābhyām)	पुत्रैः (putraiḥ)
Dative	पुत्राय (putrāya)	पुत्राभ्याम् (putrābhyām)	पुत्रेभ्यः (putrebhyaḥ)
Ablative	पुत्रात् (putrāt)	पुत्राभ्याम् (putrābhyām)	पुत्रेभ्यः (putrebhyaḥ)
Genitive	पुत्रस्य (putrasya)	पुत्रयोः (putrayoḥ)	पुत्राणाम् (putrāṇām)
Locative	पुत्रे (putre)	पुत्रयोः (putrayoḥ)	पुत्रेषु (putreṣu)

Descendants

• Sauraseni Prakrit: [script needed] (putta)
  • Hindi: पुत्र (putra), पूत (pūt)
• Pali: putta
• → Indonesian: putra, putera
• → Malay: putera, putra
• Telugu: Telugu: పుత్రుడు (putruḍu)

Derived terms

• सत्पुत्र (satputra)