ब्राह्मण

Hindi

Etymology

From Sanskrit ब्राह्मण (brāhmaṇa).

Noun

ब्राह्मण • (brāhmaṇ) m

1. a Brahmin (member of the highest caste of Hinduism traditionally regarded as priests)

Declension

Declension of ब्राह्मण
	Singular	Plural
Direct	ब्राह्मण (brāhmaṇ)	ब्राह्मण (brāhmaṇ)
Oblique	ब्राह्मण (brāhmaṇ)	ब्राह्मणों (brāhmaṇõ)
Vocative	ब्राह्मण (brāhmaṇ)	ब्राह्मणो (brāhmaṇo)

Related terms

• जाति (jāti, “caste”)

---

Sanskrit

Alternative forms

Alternative scripts

• ᬩ᭄ᬭᬵᬳ᭄ᬫᬡ (Balinese script)
• ব্ৰাহ্মণ (Assamese script)
• ব্রাহ্মণ (Bengali script)
• 𑰤𑰿𑰨𑰯𑰮𑰿𑰦𑰜 (Bhaiksuki script)
• 𑀩𑁆𑀭𑀸𑀳𑁆𑀫𑀡 (Brahmi script)
• 𑌬𑍍𑌰𑌾𑌹𑍍𑌮𑌣 (Grantha script)
• બ્રાહ્મણ (Gujarati script)
• ꦧꦿꦴꦲ꧀ꦩꦟ (Javanese script)
• ಬ್ರಾಹ್ಮಣ (Kannada script)
• ဗြာဟ္မဏ (Burmese script)
• ବ୍ରାହ୍ମଣ (Oriya script)
• ꢨ꣄ꢬꢵꢲ꣄ꢪꢠ (Saurashtra script)
• 𑆧𑇀𑆫𑆳𑆲𑇀𑆩𑆟 (Sharada script)
• 𑖤𑖿𑖨𑖯𑖮𑖿𑖦𑖜 (Siddham script)
• బ్రాహ్మణ (Telugu script)
• བྲཱཧྨཎ (Tibetan script)
• 𑒥𑓂𑒩𑒰𑒯𑓂𑒧𑒝 (Tirhuta script)

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *bʰŕ̥źʰmaṇas, from Proto-Indo-Iranian *bʰŕ̥ĵʰmanas, from Proto-Indo-European *bʰerǵʰ- (“to become high, rise, elevate”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /bɽɑ́ːɦ.mɐ.ɳɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈbɽɑːɦ.mɐ.ɳɐ/

Adjective

ब्राह्मण • (brā́hmaṇa)

1. relating to or given by a Brahmin, befitting or becoming a Brahmin.

Declension

Masculine a-stem declension of ब्राह्मण
Nom. sg.	ब्राह्मणः (brāhmaṇaḥ)
Gen. sg.	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ब्राह्मणः (brāhmaṇaḥ)	ब्राह्मणौ (brāhmaṇau)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Vocative	ब्राह्मण (brāhmaṇa)	ब्राह्मणौ (brāhmaṇau)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Accusative	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)	ब्राह्मणौ (brāhmaṇau)	ब्राह्मणान् (brāhmaṇān)
Instrumental	ब्राह्मणेण (brāhmaṇeṇa)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणैः (brāhmaṇaiḥ)
Dative	ब्राह्मणाय (brāhmaṇāya)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Ablative	ब्राह्मणात् (brāhmaṇāt)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Genitive	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणाणाम् (brāhmaṇāṇām)
Locative	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणेषु (brāhmaṇeṣu)

Feminine ā-stem declension of ब्राह्मण
Nom. sg.	ब्राह्मणा (brāhmaṇā)
Gen. sg.	ब्राह्मणायाः (brāhmaṇāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ब्राह्मणा (brāhmaṇā)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Vocative	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Accusative	ब्राह्मणाम् (brāhmaṇām)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Instrumental	ब्राह्मणया (brāhmaṇayā)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणाभिः (brāhmaṇābhiḥ)
Dative	ब्राह्मणायै (brāhmaṇāyai)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणाभ्यः (brāhmaṇābhyaḥ)
Ablative	ब्राह्मणायाः (brāhmaṇāyāḥ)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणाभ्यः (brāhmaṇābhyaḥ)
Genitive	ब्राह्मणायाः (brāhmaṇāyāḥ)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणाणाम् (brāhmaṇāṇām)
Locative	ब्राह्मणायाम् (brāhmaṇāyām)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणासु (brāhmaṇāsu)

Neuter a-stem declension of ब्राह्मण
Nom. sg.	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)
Gen. sg.	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाणि (brāhmaṇāṇi)
Vocative	ब्राह्मण (brāhmaṇa)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाणि (brāhmaṇāṇi)
Accusative	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाणि (brāhmaṇāṇi)
Instrumental	ब्राह्मणेण (brāhmaṇeṇa)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणैः (brāhmaṇaiḥ)
Dative	ब्राह्मणाय (brāhmaṇāya)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Ablative	ब्राह्मणात् (brāhmaṇāt)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Genitive	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणाणाम् (brāhmaṇāṇām)
Locative	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणेषु (brāhmaṇeṣu)

Noun

ब्राह्मण • (brā́hmaṇá) m

1. one who has divine knowledge (sometimes applied to Agni), a Brahmin, a man belonging to the 1st of the 3 twice-born classes and of the 4 original divisions of the Hindu body (generally a priest, but often in the present day a layman engaged in non-priestly occupations although the name is strictly only applicable to one who knows and repeats the veda)
   • RV 6.75.10

     बराह्मणासः पितरः सोम्यासः शिवे नो दयावाप्र्थिवी अनेहसा |

     पूषा नः पातु दुरिताद रताव्र्धो रक्षा माकिर्नो अघशंस ईशत ||

     brāhmaṇāsaḥ pitaraḥ somyāsaḥ śive no dyāvāpṛthivī anehasā |

     pūṣā naḥ pātu duritād ṛtāvṛdho rakṣā mākirno aghaśaṃsa īśata ||

     The Brahmans, and the Fathers meet for Soma-draughts, and, graciously inclined, unequalled Heaven and Earth.

     Guard us trom evil, Pūṣan, guard us strengtheners of Law: let not the evil-wisher master us.

2. a Brahmin in the second stage (between मात्र (mātra) and श्रोत्रिय (śrotriya)).
3. name of the 28th lunar mansion

Declension

Masculine a-stem declension of ब्राह्मण
Nom. sg.	ब्राह्मणः (brāhmaṇaḥ)
Gen. sg.	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ब्राह्मणः (brāhmaṇaḥ)	ब्राह्मणौ (brāhmaṇau)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Vocative	ब्राह्मण (brāhmaṇa)	ब्राह्मणौ (brāhmaṇau)	ब्राह्मणाः (brāhmaṇāḥ)
Accusative	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)	ब्राह्मणौ (brāhmaṇau)	ब्राह्मणान् (brāhmaṇān)
Instrumental	ब्राह्मणेण (brāhmaṇeṇa)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणैः (brāhmaṇaiḥ)
Dative	ब्राह्मणाय (brāhmaṇāya)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Ablative	ब्राह्मणात् (brāhmaṇāt)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Genitive	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणाणाम् (brāhmaṇāṇām)
Locative	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणेषु (brāhmaṇeṣu)

Noun

ब्राह्मण • (brā́hmaṇa) n

1. that which is divine, the divine
2. sacred or divine power
3. the Brahmana portion of the veda (as distinct from its mantra and Upanishad portion)
4. the soma vessel of the Brahmin priest
5. a society or assemblage of Brahmins, a conclave

Declension

Neuter a-stem declension of ब्राह्मण
Nom. sg.	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)
Gen. sg.	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाणि (brāhmaṇāṇi)
Vocative	ब्राह्मण (brāhmaṇa)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाणि (brāhmaṇāṇi)
Accusative	ब्राह्मणम् (brāhmaṇam)	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणाणि (brāhmaṇāṇi)
Instrumental	ब्राह्मणेण (brāhmaṇeṇa)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणैः (brāhmaṇaiḥ)
Dative	ब्राह्मणाय (brāhmaṇāya)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Ablative	ब्राह्मणात् (brāhmaṇāt)	ब्राह्मणाभ्याम् (brāhmaṇābhyām)	ब्राह्मणेभ्यः (brāhmaṇebhyaḥ)
Genitive	ब्राह्मणस्य (brāhmaṇasya)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणाणाम् (brāhmaṇāṇām)
Locative	ब्राह्मणे (brāhmaṇe)	ब्राह्मणयोः (brāhmaṇayoḥ)	ब्राह्मणेषु (brāhmaṇeṣu)

Descendants

• Assamese: বামুণ (bamun)
• Nepali: बाहुन (bāhuna)