ἀποστρέφω

See also: αποστρέφω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ στρέφω (stréphō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.tré.pʰɔː/ → /a.posˈtre.ɸo/ → /a.posˈtre.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.tré.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.posˈtre.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.posˈtre.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.posˈtre.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.posˈtre.fo/

Verb

ἀποστρέφω • (apostréphō)

1. to turn back, put to flight
2. to twist back, bend back
3. to avert
4. to bring back, recall
5. to turn away (from), divert
6. to put away again
7. (Koine) to pervert
8. (Byzantine) to give back, return

Conjugation

   Present: ἀποστρέφω, ἀποστρέφομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστρέφω	ἀποστρέφεις	ἀποστρέφει	ἀποστρέφετον	ἀποστρέφετον	ἀποστρέφομεν	ἀποστρέφετε	ἀποστρέφουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποστρέφω	ἀποστρέφῃς	ἀποστρέφῃ	ἀποστρέφητον	ἀποστρέφητον	ἀποστρέφωμεν	ἀποστρέφητε	ἀποστρέφωσῐ(ν)
	optative	ἀποστρέφοιμῐ	ἀποστρέφοις	ἀποστρέφοι	ἀποστρέφοιτον	ἀποστρεφοίτην	ἀποστρέφοιμεν	ἀποστρέφοιτε	ἀποστρέφοιεν
	imperative		ἀπόστρεφε	ἀποστρεφέτω	ἀποστρέφετον	ἀποστρεφέτων		ἀποστρέφετε	ἀποστρεφόντων
middle/ passive	indicative	ἀποστρέφομαι	ἀποστρέφῃ, ἀποστρέφει	ἀποστρέφεται	ἀποστρέφεσθον	ἀποστρέφεσθον	ἀποστρεφόμεθᾰ	ἀποστρέφεσθε	ἀποστρέφονται
	subjunctive	ἀποστρέφωμαι	ἀποστρέφῃ	ἀποστρέφηται	ἀποστρέφησθον	ἀποστρέφησθον	ἀποστρεφώμεθᾰ	ἀποστρέφησθε	ἀποστρέφωνται
	optative	ἀποστρεφοίμην	ἀποστρέφοιο	ἀποστρέφοιτο	ἀποστρέφοισθον	ἀποστρεφοίσθην	ἀποστρεφοίμεθᾰ	ἀποστρέφοισθε	ἀποστρέφοιντο
	imperative		ἀποστρέφου	ἀποστρεφέσθω	ἀποστρέφεσθον	ἀποστρεφέσθων		ἀποστρέφεσθε	ἀποστρεφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποστρέφειν				ἀποστρέφεσθαι
participle	m	ἀποστρέφων				ἀποστρεφόμενος
	f	ἀποστρέφουσᾰ				ἀποστρεφομένη
	n	ἀποστρέφον				ἀποστρεφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέστρεφον, ἀπεστρεφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστρεφον	ἀπέστρεφες	ἀπέστρεφε(ν)	ἀπεστρέφετον	ἀπεστρεφέτην	ἀπεστρέφομεν	ἀπεστρέφετε	ἀπέστρεφον
middle/ passive	indicative	ἀπεστρεφόμην	ἀπεστρέφου	ἀπεστρέφετο	ἀπεστρέφεσθον	ἀπεστρεφέσθην	ἀπεστρεφόμεθᾰ	ἀπεστρέφεσθε	ἀπεστρέφοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποστρέψω, ἀποστρέψομαι, ἀποστραφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστρέψω	ἀποστρέψεις	ἀποστρέψει	ἀποστρέψετον	ἀποστρέψετον	ἀποστρέψομεν	ἀποστρέψετε	ἀποστρέψουσῐ(ν)
	optative	ἀποστρέψοιμῐ	ἀποστρέψοις	ἀποστρέψοι	ἀποστρέψοιτον	ἀποστρεψοίτην	ἀποστρέψοιμεν	ἀποστρέψοιτε	ἀποστρέψοιεν
middle	indicative	ἀποστρέψομαι	ἀποστρέψῃ, ἀποστρέψει	ἀποστρέψεται	ἀποστρέψεσθον	ἀποστρέψεσθον	ἀποστρεψόμεθᾰ	ἀποστρέψεσθε	ἀποστρέψονται
	optative	ἀποστρεψοίμην	ἀποστρέψοιο	ἀποστρέψοιτο	ἀποστρέψοισθον	ἀποστρεψοίσθην	ἀποστρεψοίμεθᾰ	ἀποστρέψοισθε	ἀποστρέψοιντο
passive	indicative	ἀποστραφήσομαι	ἀποστραφήσῃ	ἀποστραφήσεται	ἀποστραφήσεσθον	ἀποστραφήσεσθον	ἀποστραφησόμεθᾰ	ἀποστραφήσεσθε	ἀποστραφήσονται
	optative	ἀποστραφησοίμην	ἀποστραφήσοιο	ἀποστραφήσοιτο	ἀποστραφήσοισθον	ἀποστραφησοίσθην	ἀποστραφησοίμεθᾰ	ἀποστραφήσοισθε	ἀποστραφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστρέψειν			ἀποστρέψεσθαι		ἀποστραφήσεσθαι
participle	m	ἀποστρέψων			ἀποστρεψόμενος		ἀποστραφησόμενος
	f	ἀποστρέψουσᾰ			ἀποστρεψομένη		ἀποστραφησομένη
	n	ἀποστρέψον			ἀποστρεψόμενον		ἀποστραφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέστρεψᾰ, ἀπεστρεψᾰ́μην, ἀπεστράφην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστρεψᾰ	ἀπέστρεψᾰς	ἀπέστρεψε(ν)	ἀπεστρέψᾰτον	ἀπεστρεψᾰ́την	ἀπεστρέψᾰμεν	ἀπεστρέψᾰτε	ἀπέστρεψᾰν
	subjunctive	ἀποστρέψω	ἀποστρέψῃς	ἀποστρέψῃ	ἀποστρέψητον	ἀποστρέψητον	ἀποστρέψωμεν	ἀποστρέψητε	ἀποστρέψωσῐ(ν)
	optative	ἀποστρέψαιμῐ	ἀποστρέψειᾰς, ἀποστρέψαις	ἀποστρέψειε(ν), ἀποστρέψαι	ἀποστρέψαιτον	ἀποστρεψαίτην	ἀποστρέψαιμεν	ἀποστρέψαιτε	ἀποστρέψειᾰν, ἀποστρέψαιεν
	imperative		ἀπόστρεψον	ἀποστρεψᾰ́τω	ἀποστρέψᾰτον	ἀποστρεψᾰ́των		ἀποστρέψᾰτε	ἀποστρεψᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεστρεψᾰ́μην	ἀπεστρέψω	ἀπεστρέψᾰτο	ἀπεστρέψᾰσθον	ἀπεστρεψᾰ́σθην	ἀπεστρεψᾰ́μεθᾰ	ἀπεστρέψᾰσθε	ἀπεστρέψᾰντο
	subjunctive	ἀποστρέψωμαι	ἀποστρέψῃ	ἀποστρέψηται	ἀποστρέψησθον	ἀποστρέψησθον	ἀποστρεψώμεθᾰ	ἀποστρέψησθε	ἀποστρέψωνται
	optative	ἀποστρεψαίμην	ἀποστρέψαιο	ἀποστρέψαιτο	ἀποστρέψαισθον	ἀποστρεψαίσθην	ἀποστρεψαίμεθᾰ	ἀποστρέψαισθε	ἀποστρέψαιντο
	imperative		ἀπόστρεψαι	ἀποστρεψᾰ́σθω	ἀποστρέψᾰσθον	ἀποστρεψᾰ́σθων		ἀποστρέψᾰσθε	ἀποστρεψᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεστράφην	ἀπεστράφης	ἀπεστράφη	ἀπεστράφητον	ἀπεστραφήτην	ἀπεστράφημεν	ἀπεστράφητε	ἀπεστράφησᾰν
	subjunctive	ἀποστραφῶ	ἀποστραφῇς	ἀποστραφῇ	ἀποστραφῆτον	ἀποστραφῆτον	ἀποστραφῶμεν	ἀποστραφῆτε	ἀποστραφῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστραφείην	ἀποστραφείης	ἀποστραφείη	ἀποστραφεῖτον, ἀποστραφείητον	ἀποστραφείτην, ἀποστραφειήτην	ἀποστραφεῖμεν, ἀποστραφείημεν	ἀποστραφεῖτε, ἀποστραφείητε	ἀποστραφεῖεν, ἀποστραφείησᾰν
	imperative		ἀποστράφηθῐ	ἀποστραφήτω	ἀποστράφητον	ἀποστραφήτων		ἀποστράφητε	ἀποστραφέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστρέψαι			ἀποστρέψᾰσθαι		ἀποστραφῆναι
participle	m	ἀποστρέψᾱς			ἀποστρεψᾰ́μενος		ἀποστραφείς
	f	ἀποστρέψᾱσᾰ			ἀποστρεψᾰμένη		ἀποστραφεῖσᾰ
	n	ἀποστρέψᾰν			ἀποστρεψᾰ́μενον		ἀποστραφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπέστροφᾰ, ἀπέστραμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστροφᾰ	ἀπέστροφᾰς	ἀπέστροφε(ν)	ἀπεστρόφᾰτον	ἀπεστρόφᾰτον	ἀπεστρόφᾰμεν	ἀπεστρόφᾰτε	ἀπεστρόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπεστρόφω	ἀπεστρόφῃς	ἀπεστρόφῃ	ἀπεστρόφητον	ἀπεστρόφητον	ἀπεστρόφωμεν	ἀπεστρόφητε	ἀπεστρόφωσῐ(ν)
	optative	ἀπεστρόφοιμῐ, ἀπεστροφοίην	ἀπεστρόφοις, ἀπεστροφοίης	ἀπεστρόφοι, ἀπεστροφοίη	ἀπεστρόφοιτον	ἀπεστροφοίτην	ἀπεστρόφοιμεν	ἀπεστρόφοιτε	ἀπεστρόφοιεν
	imperative		ἀπέστροφε	ἀπεστροφέτω	ἀπεστρόφετον	ἀπεστροφέτων		ἀπεστρόφετε	ἀπεστροφόντων
middle/ passive	indicative	ἀπέστραμμαι	ἀπέστραψαι	ἀπέστραπται	ἀπέστραφθον	ἀπέστραφθον	ἀπεστράμμεθᾰ	ἀπέστραφθε	ἀπεστράφᾰται
	subjunctive	ἀπεστραμμένος ὦ	ἀπεστραμμένος ᾖς	ἀπεστραμμένος ᾖ	ἀπεστραμμένω ἦτον	ἀπεστραμμένω ἦτον	ἀπεστραμμένοι ὦμεν	ἀπεστραμμένοι ἦτε	ἀπεστραμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπεστραμμένος εἴην	ἀπεστραμμένος εἴης	ἀπεστραμμένος εἴη	ἀπεστραμμένω εἴητον/εἶτον	ἀπεστραμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπεστραμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπεστραμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπεστραμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπέστραψο	ἀπεστράφθω	ἀπέστραφθον	ἀπεστράφθων		ἀπέστραφθε	ἀπεστράφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπεστροφέναι				ἀπεστρᾶφθαι
participle	m	ἀπεστροφώς				ἀπεστραμμένος
	f	ἀπεστροφυῖᾰ				ἀπεστραμμένη
	n	ἀπεστροφός				ἀπεστραμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποστροφή (apostrophḗ)
• ἀπόστροφος (apóstrophos)

Descendants

• Greek: αποστρέφω (apostréfo)

Further reading

• “ἀποστρέφω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀποστρέφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποστρέφω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀποστρέφω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀποστρέφω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• “ἀποστρέφω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀποστρέφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G654 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • avert idem, page 55.
  • avoid idem, page 55.
  • back idem, page 57.
  • deter idem, page 219.
  • discourage idem, page 230.
  • dispel idem, page 236.
  • dissipate idem, page 239.
  • dissuade idem, page 240.
  • divert idem, page 243.
  • fly idem, page 331.
  • remonstrate idem, page 693.
  • retrace idem, page 707.
  • shun idem, page 772.
  • stave idem, page 813.
  • turn idem, page 901.
  • ward idem, page 964.