naderen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch naderen, earlier naren. Equivalent to nader +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnaːdərə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: na‧de‧ren
• Rhymes: -aːdərən

Verb

naderen

1. (transitive or intransitive) to approach

Inflection

Conjugation of naderen (weak)
infinitive	naderen
past singular	naderde
past participle	genaderd
infinitive	naderen
gerund	naderen n
	present tense	past tense
1st person singular	nader	naderde
2nd person sing. (jij)	nadert, nader2	naderde
2nd person sing. (u)	nadert	naderde
2nd person sing. (gij)	nadert	naderde
3rd person singular	nadert	naderde
plural	naderen	naderden
subjunctive sing.1	nadere	naderde
subjunctive plur.1	naderen	naderden
imperative sing.	nader
imperative plur.1	nadert
participles	naderend	genaderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• benaderen

Descendants

• Afrikaans: nader

Anagrams

• anderen