strafbaar

Dutch

Etymology

From straffen (“punish”) +‎ -baar (“-able”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrɑf.baːr/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: straf‧baar

Adjective

strafbaar (comparative strafbaarder, superlative strafbaarst)

1. illegal

Inflection

Declension of strafbaar
uninflected	strafbaar
inflected	strafbare
comparative	strafbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		strafbaar	strafbaarder	het strafbaarst het strafbaarste
indefinite	m./f. sing.	strafbare	strafbaardere	strafbaarste
	n. sing.	strafbaar	strafbaarder	strafbaarste
	plural	strafbare	strafbaardere	strafbaarste
definite		strafbare	strafbaardere	strafbaarste
partitive		strafbaars	strafbaarders	—

Synonyms

• illegaal
• onwettig
• verboden

Antonyms

• legaal
• toegestaan
• wettig

Derived terms

• strafbaarheid
• strafbaarstelling