oorlogen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoːr.loː.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: oor‧lo‧gen

Etymology 1

From oorlog +‎ -en.

Verb

oorlogen

1. (intransitive, uncommon) to wage war

Inflection

Conjugation of oorlogen (weak)
infinitive	oorlogen
past singular	oorloogde
past participle	geoorloogd
infinitive	oorlogen
gerund	oorlogen n
	present tense	past tense
1st person singular	oorloog	oorloogde
2nd person sing. (jij)	oorloogt, oorloog2	oorloogde
2nd person sing. (u)	oorloogt	oorloogde
2nd person sing. (gij)	oorloogt	oorloogde
3rd person singular	oorloogt	oorloogde
plural	oorlogen	oorloogden
subjunctive sing.1	oorloge	oorloogde
subjunctive plur.1	oorlogen	oorloogden
imperative sing.	oorloog
imperative plur.1	oorloogt
participles	oorlogend	geoorloogd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beoorlogen
• veroorlogen

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

oorlogen

1. (deprecated template usage) Plural form of oorlog