Słońce

See also: słonce, słońce, and słōńce

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sъlnьce, from Proto-Balto-Slavic *súlˀnis, from Proto-Indo-European *sóh₂wl̥.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈswɔɲ.t͡sɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡sɛ
• Syllabification: Słoń‧ce
• Homophone: słońce

Proper noun

Słońce n

1. (astronomy) Sun (the star at the center of Solar System)

Declension

Declension of Słońce

	singular
nominative	Słońce
genitive	Słońca
dative	Słońcu
accusative	Słońce
instrumental	Słońcem
locative	Słońcu
vocative	Słońce

See also

Solar System in Polish · Układ Słoneczny (layout · text)
Star	Słońce
IAU planets and notable dwarf planets	Merkury	Wenus	Ziemia	Mars	Ceres	Jowisz	Saturn	Uran	Neptun	Pluton	Eris
Notable moons	—	—	Księżyc	Fobos Deimos	—	Io Europa Ganimedes Kallisto	Mimas Enceladus Tetyda Dione Rea Tytan Japet	Miranda Ariel Umbriel Tytania Oberon	Tryton	Charon	Dysnomia

Further reading

• Słońce in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Słońce in Polish dictionaries at PWN