achtervolgen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch achtervolgen. Equivalent to achter- +‎ volgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑxtərˈvɔlɣə(n)/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: ach‧ter‧vol‧gen

Verb

achtervolgen

1. (transitive) to pursue

Inflection

Conjugation of achtervolgen (weak, prefixed)
infinitive	achtervolgen
past singular	achtervolgde
past participle	achtervolgd
infinitive	achtervolgen
gerund	achtervolgen n
	present tense	past tense
1st person singular	achtervolg	achtervolgde
2nd person sing. (jij)	achtervolgt	achtervolgde
2nd person sing. (u)	achtervolgt	achtervolgde
2nd person sing. (gij)	achtervolgt	achtervolgde
3rd person singular	achtervolgt	achtervolgde
plural	achtervolgen	achtervolgden
subjunctive sing.1	achtervolge	achtervolgde
subjunctive plur.1	achtervolgen	achtervolgden
imperative sing.	achtervolg
imperative plur.1	achtervolgt
participles	achtervolgend	achtervolgd
1) Archaic.

Derived terms

• achtervolging
• achtervolger

Descendants

• Afrikaans: agtervolg