bekaaid

Dutch

Etymology

From bekaaien.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkaːi̯t/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧kaaid
• Rhymes: -aːi̯t

Adjective

bekaaid (comparative bekaaider, superlative bekaaidst)

1. having come off badly, let down, disappointed, disadvantaged
2. bad, poor

Inflection

Declension of bekaaid
uninflected	bekaaid
inflected	bekaaide
comparative	bekaaider
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bekaaid	bekaaider	het bekaaidst het bekaaidste
indefinite	m./f. sing.	bekaaide	bekaaidere	bekaaidste
	n. sing.	bekaaid	bekaaider	bekaaidste
	plural	bekaaide	bekaaidere	bekaaidste
definite		bekaaide	bekaaidere	bekaaidste
partitive		bekaaids	bekaaiders	—