bekend

Danish

Verb

bekend

1. (deprecated template usage) imperative of bekende

---

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bekent, Part participle of bekennen (“to know”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkɛnt/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧kend
• Rhymes: -ɛnt

Adjective

bekend (comparative bekender, superlative bekendst)

1. (well-)known
2. familiar, trusted

Inflection

Declension of bekend
uninflected	bekend
inflected	bekende
comparative	bekender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bekend	bekender	het bekendst het bekendste
indefinite	m./f. sing.	bekende	bekendere	bekendste
	n. sing.	bekend	bekender	bekendste
	plural	bekende	bekendere	bekendste
definite		bekende	bekendere	bekendste
partitive		bekends	bekenders	—

Synonyms

• kond

Antonyms

• onbekend

Derived terms

Derived terms

• bekende
• bekendheid
• bekendmaken

• bekend zijn met
• voor zover bekend

Participle

bekend

1. (deprecated template usage) past participle of bekennen

Inflection

Declension of bekend
uninflected	bekend
inflected	bekende
		positive
predicative/adverbial		bekend
indefinite	m./f. sing.	bekende
	n. sing.	bekend
	plural	bekende
definite		bekende
partitive		bekends

Anagrams

• bedenk