bekendmaken

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From bekend +‎ maken, cf. German bekanntmachen.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bəˈkɛntmaːkə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧kend‧ma‧ken

Verb[edit]

bekendmaken

  1. (transitive) to announce, to make known
  2. (transitive) to denounce

Inflection[edit]

Inflection of bekendmaken (weak, separable)
infinitive bekendmaken
past singular maakte bekend
past participle bekendgemaakt
infinitive bekendmaken
gerund bekendmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak bekend maakte bekend bekendmaak bekendmaakte
2nd person sing. (jij) maakt bekend maakte bekend bekendmaakt bekendmaakte
2nd person sing. (u) maakt bekend maakte bekend bekendmaakt bekendmaakte
2nd person sing. (gij) maakt bekend maakte bekend bekendmaakt bekendmaakte
3rd person singular maakt bekend maakte bekend bekendmaakt bekendmaakte
plural maken bekend maakten bekend bekendmaken bekendmaakten
subjunctive sing.1 make bekend maakte bekend bekendmake bekendmaakte
subjunctive plur.1 maken bekend maakten bekend bekendmaken bekendmaakten
imperative sing. maak bekend
imperative plur.1 maakt bekend
participles bekendmakend bekendgemaakt
1) Archaic.

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Negerhollands: maak bekent

Anagrams[edit]