bekendmaken
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From bekend + maken, cf. German bekanntmachen.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
bekendmaken
- (transitive) to announce, to make known
- (transitive) to denounce
Inflection[edit]
Inflection of bekendmaken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekendmaken | |||
past singular | maakte bekend | |||
past participle | bekendgemaakt | |||
infinitive | bekendmaken | |||
gerund | bekendmaken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | maak bekend | maakte bekend | bekendmaak | bekendmaakte |
2nd person sing. (jij) | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
2nd person sing. (u) | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
2nd person sing. (gij) | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
3rd person singular | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
plural | maken bekend | maakten bekend | bekendmaken | bekendmaakten |
subjunctive sing.1 | make bekend | maakte bekend | bekendmake | bekendmaakte |
subjunctive plur.1 | maken bekend | maakten bekend | bekendmaken | bekendmaakten |
imperative sing. | maak bekend | |||
imperative plur.1 | maakt bekend | |||
participles | bekendmakend | bekendgemaakt | ||
1) Archaic. |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Negerhollands: maak bekent