betwijfelen

Dutch

Etymology

From be- +‎ twijfelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈtʋɛi̯fələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧twij‧fe‧len
• Rhymes: -ɛi̯fələn

Verb

betwijfelen

1. (transitive) to doubt

Inflection

Conjugation of betwijfelen (weak, prefixed)
infinitive	betwijfelen
past singular	betwijfelde
past participle	betwijfeld
infinitive	betwijfelen
gerund	betwijfelen n
	present tense	past tense
1st person singular	betwijfel	betwijfelde
2nd person sing. (jij)	betwijfelt, betwijfel2	betwijfelde
2nd person sing. (u)	betwijfelt	betwijfelde
2nd person sing. (gij)	betwijfelt	betwijfelde
3rd person singular	betwijfelt	betwijfelde
plural	betwijfelen	betwijfelden
subjunctive sing.1	betwijfele	betwijfelde
subjunctive plur.1	betwijfelen	betwijfelden
imperative sing.	betwijfel
imperative plur.1	betwijfelt
participles	betwijfelend	betwijfeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.