bronić

Polish[edit]

bronić impf (perfective obronić)

(transitive) to defend [+genitive = someone or something]
(transitive) to guard [+genitive = someone or something]
Synonyms: osłaniać, strzec

Conjugation of bronić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bronić
present tense	1^st	bronię			bronimy
	2^nd	bronisz			bronicie
	3^rd	broni			bronią
	impersonal	broni się
past tense	1^st	broniłem	broniłam		broniliśmy	broniłyśmy
	2^nd	broniłeś	broniłaś		broniliście	broniłyście
	3^rd	bronił	broniła	broniło	bronili	broniły
	impersonal	broniono
future tense	1^st	będę bronił, będę bronić	będę broniła, będę bronić		będziemy bronili, będziemy bronić	będziemy broniły, będziemy bronić
	2^nd	będziesz bronił, będziesz bronić	będziesz broniła, będziesz bronić		będziecie bronili, będziecie bronić	będziecie broniły, będziecie bronić
	3^rd	będzie bronił, będzie bronić	będzie broniła, będzie bronić	będzie broniło, będzie bronić	będą bronili, będą bronić	będą broniły, będą bronić
	impersonal	będzie bronić się
conditional	1^st	broniłbym	broniłabym		bronilibyśmy	broniłybyśmy
	2^nd	broniłbyś	broniłabyś		bronilibyście	broniłybyście
	3^rd	broniłby	broniłaby	broniłoby	broniliby	broniłyby
	impersonal	broniono by
imperative	1^st	niech bronię			brońmy
	2^nd	broń			brońcie
	3^rd	niech broni			niech bronią
active adjectival participle		broniący	broniąca	broniące	broniący	broniące
passive adjectival participle		broniony	broniona	bronione	bronieni	bronione
contemporary adverbial participle		broniąc
verbal noun		bronienie

adjective

adverb

noun

verbs

adjective

noun