comminuo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ minuō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

comminuō (present infinitive comminuere, perfect active comminuī, supine comminūtum); third conjugation

  1. to break or crumble into small pieces; to pulverize or comminute
  2. to lessen

Conjugation[edit]

   Conjugation of comminuō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present comminuō comminuis comminuit comminuimus comminuitis comminuunt
imperfect comminuēbam comminuēbās comminuēbat comminuēbāmus comminuēbātis comminuēbant
future comminuam comminuēs comminuet comminuēmus comminuētis comminuent
perfect comminuī comminuistī comminuit comminuimus comminuistis comminuērunt,
comminuēre
pluperfect comminueram comminuerās comminuerat comminuerāmus comminuerātis comminuerant
future perfect comminuerō comminueris comminuerit comminuerimus comminueritis comminuerint
passive present comminuor comminueris,
comminuere
comminuitur comminuimur comminuiminī comminuuntur
imperfect comminuēbar comminuēbāris,
comminuēbāre
comminuēbātur comminuēbāmur comminuēbāminī comminuēbantur
future comminuar comminuēris,
comminuēre
comminuētur comminuēmur comminuēminī comminuentur
perfect comminūtus + present active indicative of sum
pluperfect comminūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect comminūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present comminuam comminuās comminuat comminuāmus comminuātis comminuant
imperfect comminuerem comminuerēs comminueret comminuerēmus comminuerētis comminuerent
perfect comminuerim comminuerīs comminuerit comminuerīmus comminuerītis comminuerint
pluperfect comminuissem comminuissēs comminuisset comminuissēmus comminuissētis comminuissent
passive present comminuar comminuāris,
comminuāre
comminuātur comminuāmur comminuāminī comminuantur
imperfect comminuerer comminuerēris,
comminuerēre
comminuerētur comminuerēmur comminuerēminī comminuerentur
perfect comminūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect comminūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present comminue comminuite
future comminuitō comminuitō comminuitōte comminuuntō
passive present comminuere comminuiminī
future comminuitor comminuitor comminuuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives comminuere comminuisse comminūtūrum esse comminuī comminūtum esse comminūtum īrī
participles comminuēns comminūtūrus comminūtus comminuendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
comminuendī comminuendō comminuendum comminuendō comminūtum comminūtū

References[edit]

  • comminuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • comminuo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • comminuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.