concubō (present infinitive concubāre , perfect active concubuī or concubāvī , supine concubitum or concubātum ) ; first conjugation , impersonal in the passive
concubō (present infinitive concubere , perfect active concubuī , supine concubitum ) ; third conjugation , impersonal in the passive
( Medieval Latin ) Alternative form of concumbō ( “ to sleep with ” )
Appears in Medieval texts as both a first-conjugation verb, apparently as a new formation from con- + cubō (compare incubō ), and a third-conjugation verb, likely a scribal error for concumbō .
Conjugation of concubō (first conjugation , impersonal in passive)
indicative
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
concubō
concubās
concubat
concubāmus
concubātis
concubant
imperfect
concubābam
concubābās
concubābat
concubābāmus
concubābātis
concubābant
future
concubābō
concubābis
concubābit
concubābimus
concubābitis
concubābunt
perfect
concubuī , concubāvī
concubuistī , concubāvistī
concubuit , concubāvit
concubuimus , concubāvimus
concubuistis , concubāvistis
concubuērunt , concubuēre , concubāvērunt , concubāvēre
pluperfect
concubueram , concubāveram
concubuerās , concubāverās
concubuerat , concubāverat
concubuerāmus , concubāverāmus
concubuerātis , concubāverātis
concubuerant , concubāverant
future perfect
concubuerō , concubāverō
concubueris , concubāveris
concubuerit , concubāverit
concubuerimus , concubāverimus
concubueritis , concubāveritis
concubuerint , concubāverint
passive
present
—
—
concubātur
—
—
—
imperfect
—
—
concubābātur
—
—
—
future
—
—
concubābitur
—
—
—
perfect
—
—
concubitum est , concubātum est
—
—
—
pluperfect
—
—
concubitum erat , concubātum erat
—
—
—
future perfect
—
—
concubitum erit , concubātum erit
—
—
—
subjunctive
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
concubem
concubēs
concubet
concubēmus
concubētis
concubent
imperfect
concubārem
concubārēs
concubāret
concubārēmus
concubārētis
concubārent
perfect
concubuerim , concubāverim
concubuerīs , concubāverīs
concubuerit , concubāverit
concubuerīmus , concubāverīmus
concubuerītis , concubāverītis
concubuerint , concubāverint
pluperfect
concubuissem , concubāvissem
concubuissēs , concubāvissēs
concubuisset , concubāvisset
concubuissēmus , concubāvissēmus
concubuissētis , concubāvissētis
concubuissent , concubāvissent
passive
present
—
—
concubētur
—
—
—
imperfect
—
—
concubārētur
—
—
—
perfect
—
—
concubitum sit , concubātum sit
—
—
—
pluperfect
—
—
concubitum esset , concubitum foret , concubātum esset , concubātum foret
—
—
—
imperative
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
—
concubā
—
—
concubāte
—
future
—
concubātō
concubātō
—
concubātōte
concubantō
non-finite forms
active
passive
present
perfect
future
present
perfect
future
infinitives
concubāre
concubuisse , concubāvisse
concubitūrum esse , concubātūrum esse
concubārī
concubitum esse , concubātum esse
—
participles
concubāns
—
concubitūrus , concubātūrus
—
concubitum , concubātum
concubandum
verbal nouns
gerund
supine
genitive
dative
accusative
ablative
accusative
ablative
concubandī
concubandō
concubandum
concubandō
concubitum , concubātum
concubitū , concubātū