corroboro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: corroboró and corroborò

Catalan[edit]

Verb[edit]

corroboro

  1. first-person singular present indicative of corroborar

Italian[edit]

Verb[edit]

corroboro

  1. first-person singular present indicative of corroborare

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From con- (with, together) +‎ rōborō (strengthen).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

corrōborō (present infinitive corrōborāre, perfect active corrōborāvī, supine corrōborātum); first conjugation

  1. to make strong, strengthen, invigorate, corroborate, reinforce, fortify
  2. (figuratively) to corroborate, support, encourage, fortify, strengthen

Conjugation[edit]

   Conjugation of corrōborō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present corrōborō corrōborās corrōborat corrōborāmus corrōborātis corrōborant
imperfect corrōborābam corrōborābās corrōborābat corrōborābāmus corrōborābātis corrōborābant
future corrōborābō corrōborābis corrōborābit corrōborābimus corrōborābitis corrōborābunt
perfect corrōborāvī corrōborāvistī,
corrōborāstī1
corrōborāvit,
corrōborāt1
corrōborāvimus,
corrōborāmus1
corrōborāvistis,
corrōborāstis1
corrōborāvērunt,
corrōborāvēre,
corrōborārunt1
pluperfect corrōborāveram,
corrōborāram1
corrōborāverās,
corrōborārās1
corrōborāverat,
corrōborārat1
corrōborāverāmus,
corrōborārāmus1
corrōborāverātis,
corrōborārātis1
corrōborāverant,
corrōborārant1
future perfect corrōborāverō,
corrōborārō1
corrōborāveris,
corrōborāris1
corrōborāverit,
corrōborārit1
corrōborāverimus,
corrōborārimus1
corrōborāveritis,
corrōborāritis1
corrōborāverint,
corrōborārint1
passive present corrōboror corrōborāris,
corrōborāre
corrōborātur corrōborāmur corrōborāminī corrōborantur
imperfect corrōborābar corrōborābāris,
corrōborābāre
corrōborābātur corrōborābāmur corrōborābāminī corrōborābantur
future corrōborābor corrōborāberis,
corrōborābere
corrōborābitur corrōborābimur corrōborābiminī corrōborābuntur
perfect corrōborātus + present active indicative of sum
pluperfect corrōborātus + imperfect active indicative of sum
future perfect corrōborātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present corrōborem corrōborēs corrōboret corrōborēmus corrōborētis corrōborent
imperfect corrōborārem corrōborārēs corrōborāret corrōborārēmus corrōborārētis corrōborārent
perfect corrōborāverim,
corrōborārim1
corrōborāverīs,
corrōborārīs1
corrōborāverit,
corrōborārit1
corrōborāverīmus,
corrōborārīmus1
corrōborāverītis,
corrōborārītis1
corrōborāverint,
corrōborārint1
pluperfect corrōborāvissem,
corrōborāssem1
corrōborāvissēs,
corrōborāssēs1
corrōborāvisset,
corrōborāsset1
corrōborāvissēmus,
corrōborāssēmus1
corrōborāvissētis,
corrōborāssētis1
corrōborāvissent,
corrōborāssent1
passive present corrōborer corrōborēris,
corrōborēre
corrōborētur corrōborēmur corrōborēminī corrōborentur
imperfect corrōborārer corrōborārēris,
corrōborārēre
corrōborārētur corrōborārēmur corrōborārēminī corrōborārentur
perfect corrōborātus + present active subjunctive of sum
pluperfect corrōborātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present corrōborā corrōborāte
future corrōborātō corrōborātō corrōborātōte corrōborantō
passive present corrōborāre corrōborāminī
future corrōborātor corrōborātor corrōborantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives corrōborāre corrōborāvisse,
corrōborāsse1
corrōborātūrum esse corrōborārī corrōborātum esse corrōborātum īrī
participles corrōborāns corrōborātūrus corrōborātus corrōborandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
corrōborandī corrōborandō corrōborandum corrōborandō corrōborātum corrōborātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • corroboro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • corroboro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • corroboro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Verb[edit]

corroboro

  1. first-person singular present indicative of corroborar

Spanish[edit]

Verb[edit]

corroboro

  1. first-person singular present indicative of corroborar