decollo

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:32, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: decollò

Italian

Noun

decollo m (plural decolli)

  1. takeoff (of an aircraft etc)

Verb

decollo

  1. first-person singular present indicative of decollare

Latin

Etymology

From dē- +‎ collum +‎ .

Pronunciation

Verb

dēcollō (present infinitive dēcollāre, perfect active dēcollāvī, supine dēcollātum); first conjugation

  1. I decapitate or behead

Conjugation

   Conjugation of dēcollō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēcollō dēcollās dēcollat dēcollāmus dēcollātis dēcollant
imperfect dēcollābam dēcollābās dēcollābat dēcollābāmus dēcollābātis dēcollābant
future dēcollābō dēcollābis dēcollābit dēcollābimus dēcollābitis dēcollābunt
perfect dēcollāvī dēcollāvistī dēcollāvit dēcollāvimus dēcollāvistis dēcollāvērunt,
dēcollāvēre
pluperfect dēcollāveram dēcollāverās dēcollāverat dēcollāverāmus dēcollāverātis dēcollāverant
future perfect dēcollāverō dēcollāveris dēcollāverit dēcollāverimus dēcollāveritis dēcollāverint
passive present dēcollor dēcollāris,
dēcollāre
dēcollātur dēcollāmur dēcollāminī dēcollantur
imperfect dēcollābar dēcollābāris,
dēcollābāre
dēcollābātur dēcollābāmur dēcollābāminī dēcollābantur
future dēcollābor dēcollāberis,
dēcollābere
dēcollābitur dēcollābimur dēcollābiminī dēcollābuntur
perfect dēcollātus + present active indicative of sum
pluperfect dēcollātus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēcollātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēcollem dēcollēs dēcollet dēcollēmus dēcollētis dēcollent
imperfect dēcollārem dēcollārēs dēcollāret dēcollārēmus dēcollārētis dēcollārent
perfect dēcollāverim dēcollāverīs dēcollāverit dēcollāverīmus dēcollāverītis dēcollāverint
pluperfect dēcollāvissem dēcollāvissēs dēcollāvisset dēcollāvissēmus dēcollāvissētis dēcollāvissent
passive present dēcoller dēcollēris,
dēcollēre
dēcollētur dēcollēmur dēcollēminī dēcollentur
imperfect dēcollārer dēcollārēris,
dēcollārēre
dēcollārētur dēcollārēmur dēcollārēminī dēcollārentur
perfect dēcollātus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēcollātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēcollā dēcollāte
future dēcollātō dēcollātō dēcollātōte dēcollantō
passive present dēcollāre dēcollāminī
future dēcollātor dēcollātor dēcollantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēcollāre dēcollāvisse dēcollātūrum esse dēcollārī dēcollātum esse dēcollātum īrī
participles dēcollāns dēcollātūrus dēcollātus dēcollandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēcollandī dēcollandō dēcollandum dēcollandō dēcollātum dēcollātū

Descendants

  • Catalan: degollar
  • Old Galician-Portuguese: degolar
  • Spanish: degollar

References

  • decollo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • decollo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.