dispiacérsi (first-person singular present mi dispiàccio, first-person singular past historic mi dispiàcqui, past participle dispiaciùto)
- reflexive of dispiacere
- to be sorry for; to regret
infinitive
|
dispiacérsi
|
auxiliary verb
|
èssere
|
gerund
|
dispiacèndosi
|
present participle
|
dispiacènte
|
past participle
|
dispiaciùto
|
person
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
present
|
mi dispiàccio
|
ti dispiàci
|
si dispiàce
|
ci dispiacciàmo
|
vi dispiacéte
|
si dispiàcciono
|
imperfect
|
mi dispiacévo
|
ti dispiacévi
|
si dispiacéva
|
ci dispiacevàmo
|
vi dispiacevàte
|
si dispiacévano
|
past historic
|
mi dispiàcqui
|
ti dispiacésti
|
si dispiàcque
|
ci dispiacémmo
|
vi dispiacéste
|
si dispiàcquero
|
future
|
mi dispiacerò
|
ti dispiacerài
|
si dispiacerà
|
ci dispiacerémo
|
vi dispiaceréte
|
si dispiacerànno
|
conditional
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
present
|
mi dispiacerèi
|
ti dispiacerésti
|
si dispiacerèbbe, si dispiacerébbe
|
ci dispiacerémmo
|
vi dispiaceréste
|
si dispiacerèbbero, si dispiacerébbero
|
subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
present
|
mi dispiàccia
|
ti dispiàccia
|
si dispiàccia
|
ci dispiacciàmo
|
vi dispiacciàte
|
si dispiàcciano
|
imperfect
|
mi dispiacéssi
|
ti dispiacéssi
|
si dispiacésse
|
ci dispiacéssimo
|
vi dispiacéste
|
si dispiacéssero
|
imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
dispiàciti
|
si dispiàccia
|
dispiacciàmoci
|
dispiacétevi
|
si dispiàcciano
|
negative imperative
|
|
non dispiacérti, non ti dispiacére
|
non si dispiàccia
|
non dispiacciàmoci, non ci dispiacciàmo
|
non dispiacétevi, non vi dispiacéte
|
non si dispiàcciano
|