dobiec

Polish

Etymology

From do- +‎ biec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.bjɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔbjɛt͡s
• Syllabification: do‧biec

Verb

dobiec pf (imperfective dobiegać)

1. (intransitive) to run to, to reach by running [+ do (genitive) = to somewhere]
2. (intransitive, of time) to come, to arrive
3. (intransitive, of a path) to run to, to lead to

Conjugation

Conjugation of dobiec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dobiec
future tense	1st	dobiegnę			dobiegniemy
	2nd	dobiegniesz			dobiegniecie
	3rd	dobiegnie			dobiegną
	impersonal	dobiegnie się
past tense	1st	dobiegłem, -(e)m dobiegł	dobiegłam, -(e)m dobiegła	dobiegłom, -(e)m dobiegło	dobiegliśmy, -(e)śmy dobiegli	dobiegłyśmy, -(e)śmy dobiegły
	2nd	dobiegłeś, -(e)ś dobiegł	dobiegłaś, -(e)ś dobiegła	dobiegłoś, -(e)ś dobiegło	dobiegliście, -(e)ście dobiegli	dobiegłyście, -(e)ście dobiegły
	3rd	dobiegł	dobiegła	dobiegło	dobiegli	dobiegły
	impersonal	dobiegnięto
conditional	1st	dobiegłbym, bym dobiegł	dobiegłabym, bym dobiegła	dobiegłobym, bym dobiegło	dobieglibyśmy, byśmy dobiegli	dobiegłybyśmy, byśmy dobiegły
	2nd	dobiegłbyś, byś dobiegł	dobiegłabyś, byś dobiegła	dobiegłobyś, byś dobiegło	dobieglibyście, byście dobiegli	dobiegłybyście, byście dobiegły
	3rd	dobiegłby, by dobiegł	dobiegłaby, by dobiegła	dobiegłoby, by dobiegło	dobiegliby, by dobiegli	dobiegłyby, by dobiegły
	impersonal	dobiegnięto by
imperative	1st	niech dobiegnę			dobiegnijmy
	2nd	dobiegnij			dobiegnijcie
	3rd	niech dobiegnie			niech dobiegną
anterior adverbial participle		dobiegłszy
verbal noun		dobiegnięcie

Further reading

• dobiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dobiec in Polish dictionaries at PWN