dobiec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From do- +‎ biec.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈdɔ.bjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔbjɛt͡s
  • Syllabification: do‧biec

Verb

[edit]

dobiec pf (imperfective dobiegać)

  1. (intransitive) to run to, to reach by running [with do (+ genitive) ‘to somewhere’]
  2. (intransitive, of time) to come, to arrive
  3. (intransitive, of a path) to run to, to lead to

Conjugation

[edit]
Conjugation of dobiec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dobiec
future tense 1st dobiegnę dobiegniemy
2nd dobiegniesz dobiegniecie
3rd dobiegnie dobiegną
impersonal dobiegnie się
past tense 1st dobiegłem,
-(e)m dobiegł
dobiegłam,
-(e)m dobiegła
dobiegłom,
-(e)m dobiegło
dobiegliśmy,
-(e)śmy dobiegli
dobiegłyśmy,
-(e)śmy dobiegły
2nd dobiegłeś,
-(e)ś dobiegł
dobiegłaś,
-(e)ś dobiegła
dobiegłoś,
-(e)ś dobiegło
dobiegliście,
-(e)ście dobiegli
dobiegłyście,
-(e)ście dobiegły
3rd dobiegł dobiegła dobiegło dobiegli dobiegły
impersonal dobiegnięto
conditional 1st dobiegłbym,
bym dobiegł
dobiegłabym,
bym dobiegła
dobiegłobym,
bym dobiegło
dobieglibyśmy,
byśmy dobiegli
dobiegłybyśmy,
byśmy dobiegły
2nd dobiegłbyś,
byś dobiegł
dobiegłabyś,
byś dobiegła
dobiegłobyś,
byś dobiegło
dobieglibyście,
byście dobiegli
dobiegłybyście,
byście dobiegły
3rd dobiegłby,
by dobiegł
dobiegłaby,
by dobiegła
dobiegłoby,
by dobiegło
dobiegliby,
by dobiegli
dobiegłyby,
by dobiegły
impersonal dobiegnięto by
imperative 1st niech dobiegnę dobiegnijmy
2nd dobiegnij dobiegnijcie
3rd niech dobiegnie niech dobiegną
anterior adverbial participle dobiegłszy
verbal noun dobiegnięcie

Further reading

[edit]
  • dobiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dobiec in Polish dictionaries at PWN