egna

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse egna, from Proto-Germanic *agnijaną. Causative of agn (“bait”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛkna/
• Rhymes: -ɛkna

Verb

egna (weak verb, third-person singular past indicative egndi, supine egnt)

1. to bait [with accusative]
2. to incite, to provoke [with accusative]

Conjugation

egna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að egna
supine sagnbót		egnt
present participle lýsingarháttur nútíðar		egnandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	egni	egndi		egni	egndi
	þú	egnir	egndir		egnir	egndir
	hann, hún, það	egnir	egndi		egni	egndi
plural	við	egnum	egndum		egnum	egndum
	þið	egnið	egnduð		egnið	egnduð
	þeir, þær, þau	egna	egndu		egni	egndu
		imperative boðháttur
singular	þú	egn (þú), egndu
plural	þið	egnið (þið), egniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

egnast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að egnast
supine sagnbót		egnst
present participle lýsingarháttur nútíðar		egnandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	egnist	egndist		egnist	egndist
	þú	egnist	egndist		egnist	egndist
	hann, hún, það	egnist	egndist		egnist	egndist
plural	við	egnumst	egndumst		egnumst	egndumst
	þið	egnist	egndust		egnist	egndust
	þeir, þær, þau	egnast	egndust		egnist	egndust
		imperative boðháttur
singular	þú	egnst (þú), egnstu
plural	þið	egnist (þið), egnisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

egndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	egndur	egnd	egnt	egndir	egndar	egnd
accusative (þolfall)	egndan	egnda	egnt	egnda	egndar	egnd
dative (þágufall)	egndum	egndri	egndu	egndum	egndum	egndum
genitive (eignarfall)	egnds	egndrar	egnds	egndra	egndra	egndra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	egndi	egnda	egnda	egndu	egndu	egndu
accusative (þolfall)	egnda	egndu	egnda	egndu	egndu	egndu
dative (þágufall)	egnda	egndu	egnda	egndu	egndu	egndu
genitive (eignarfall)	egnda	egndu	egnda	egndu	egndu	egndu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• egnet

Verb

egna

1. simple past and past participle of egne

Romansch

Alternative forms

• ina (Rumantsch Grischun, Sursilvan)
• üna (Puter, Vallader)

Article

egna f (masculine egn)

1. (Sutsilvan, Surmiran) a, an

Number

egna f (masculine egn)

1. (Sutsilvan, Surmiran) one

Swedish

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

egna

1. inflection of egen:
   1. definite singular
   2. plural

Pronoun

egna

1. own; plural of egen

Anagrams

• Agne, agen, ange, gena