falsifiëren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
18th or 19th century. Borrowed from French falsifier.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
falsifiëren
- (transitive) to falsify (to prove to be false)
- Synonym: falsificeren
Inflection[edit]
Inflection of falsifiëren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | falsifiëren | |||
past singular | falsifieerde | |||
past participle | gefalsifieerd | |||
infinitive | falsifiëren | |||
gerund | falsifiëren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | falsifieer | falsifieerde | ||
2nd person sing. (jij) | falsifieert | falsifieerde | ||
2nd person sing. (u) | falsifieert | falsifieerde | ||
2nd person sing. (gij) | falsifieert | falsifieerde | ||
3rd person singular | falsifieert | falsifieerde | ||
plural | falsifiëren | falsifieerden | ||
subjunctive sing.1 | falsifiëre | falsifieerde | ||
subjunctive plur.1 | falsifiëren | falsifieerden | ||
imperative sing. | falsifieer | |||
imperative plur.1 | falsifieert | |||
participles | falsifiërend | gefalsifieerd | ||
1) Archaic. |