fluisteren

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 09:58, 14 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Dutch

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈflœy̯stərə(n)/
  • audio:(file)

Verb

fluisteren

  1. (transitive or intransitive) to whisper

Inflection

Conjugation of fluisteren (weak)
infinitive fluisteren
past singular fluisterde
past participle gefluisterd
infinitive fluisteren
gerund fluisteren n
present tense past tense
1st person singular fluister fluisterde
2nd person sing. (jij) fluistert, fluister2 fluisterde
2nd person sing. (u) fluistert fluisterde
2nd person sing. (gij) fluistert fluisterde
3rd person singular fluistert fluisterde
plural fluisteren fluisterden
subjunctive sing.1 fluistere fluisterde
subjunctive plur.1 fluisteren fluisterden
imperative sing. fluister
imperative plur.1 fluistert
participles fluisterend gefluisterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms