graniczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From granica +‎ -yć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɡraˈɲi.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: gra‧ni‧czyć

Verb

[edit]

graniczyć impf

  1. (intransitive) to border (to lie on, or adjacent to, a border of something) [with z (+ instrumental) ‘what’]
    Synonym: sąsiadować
    Polska graniczy z Litwą.Poland borders Lithuania.
  2. (intransitive) to border (to approach; to come near to; to verge) [with z (+ instrumental) ‘on/upon what’]
    Jego miłość do niej graniczyła z obsesją.His love for her bordered on obsession.

Conjugation

[edit]
Conjugation of graniczyć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive graniczyć
present tense 1st graniczę graniczymy
2nd graniczysz graniczycie
3rd graniczy graniczą
impersonal graniczy się
past tense 1st graniczyłem,
-(e)m graniczył
graniczyłam,
-(e)m graniczyła
graniczyłom,
-(e)m graniczyło
graniczyliśmy,
-(e)śmy graniczyli
graniczyłyśmy,
-(e)śmy graniczyły
2nd graniczyłeś,
-(e)ś graniczył
graniczyłaś,
-(e)ś graniczyła
graniczyłoś,
-(e)ś graniczyło
graniczyliście,
-(e)ście graniczyli
graniczyłyście,
-(e)ście graniczyły
3rd graniczył graniczyła graniczyło graniczyli graniczyły
impersonal graniczono
future tense 1st będę graniczył,
będę graniczyć
będę graniczyła,
będę graniczyć
będę graniczyło,
będę graniczyć
będziemy graniczyli,
będziemy graniczyć
będziemy graniczyły,
będziemy graniczyć
2nd będziesz graniczył,
będziesz graniczyć
będziesz graniczyła,
będziesz graniczyć
będziesz graniczyło,
będziesz graniczyć
będziecie graniczyli,
będziecie graniczyć
będziecie graniczyły,
będziecie graniczyć
3rd będzie graniczył,
będzie graniczyć
będzie graniczyła,
będzie graniczyć
będzie graniczyło,
będzie graniczyć
będą graniczyli,
będą graniczyć
będą graniczyły,
będą graniczyć
impersonal będzie graniczyć się
conditional 1st graniczyłbym,
bym graniczył
graniczyłabym,
bym graniczyła
graniczyłobym,
bym graniczyło
graniczylibyśmy,
byśmy graniczyli
graniczyłybyśmy,
byśmy graniczyły
2nd graniczyłbyś,
byś graniczył
graniczyłabyś,
byś graniczyła
graniczyłobyś,
byś graniczyło
graniczylibyście,
byście graniczyli
graniczyłybyście,
byście graniczyły
3rd graniczyłby,
by graniczył
graniczyłaby,
by graniczyła
graniczyłoby,
by graniczyło
graniczyliby,
by graniczyli
graniczyłyby,
by graniczyły
impersonal graniczono by
imperative 1st niech graniczę graniczmy
2nd granicz graniczcie
3rd niech graniczy niech graniczą
active adjectival participle graniczący granicząca graniczące graniczący graniczące
contemporary adverbial participle granicząc
verbal noun graniczenie

Further reading

[edit]
  • graniczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • graniczyć in Polish dictionaries at PWN