harmoni

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Harmoni

Danish[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek ἁρμονία (harmonía).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /harmoniːˀ/, [hɑmoniˀ]

Noun[edit]

harmoni c (singular definite harmonien, plural indefinite harmonier)

  1. harmony

Declension[edit]

Derived terms[edit]

References[edit]

Finnish[edit]

Etymology[edit]

Internationalism (see French harmonium).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈhɑrmoni/, [ˈhɑ̝rmo̞ni]
  • Rhymes: -ɑrmoni
  • Syllabification(key): har‧mo‧ni

Noun[edit]

harmoni

  1. harmonium
  2. (dialectal) accordion

Declension[edit]

Inflection of harmoni (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative harmoni harmonit
genitive harmonin harmonien
partitive harmonia harmoneja
illative harmoniin harmoneihin
singular plural
nominative harmoni harmonit
accusative nom. harmoni harmonit
gen. harmonin
genitive harmonin harmonien
partitive harmonia harmoneja
inessive harmonissa harmoneissa
elative harmonista harmoneista
illative harmoniin harmoneihin
adessive harmonilla harmoneilla
ablative harmonilta harmoneilta
allative harmonille harmoneille
essive harmonina harmoneina
translative harmoniksi harmoneiksi
abessive harmonitta harmoneitta
instructive harmonein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of harmoni (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative harmonini harmonini
accusative nom. harmonini harmonini
gen. harmonini
genitive harmonini harmonieni
partitive harmoniani harmonejani
inessive harmonissani harmoneissani
elative harmonistani harmoneistani
illative harmoniini harmoneihini
adessive harmonillani harmoneillani
ablative harmoniltani harmoneiltani
allative harmonilleni harmoneilleni
essive harmoninani harmoneinani
translative harmonikseni harmoneikseni
abessive harmonittani harmoneittani
instructive
comitative harmoneineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative harmonisi harmonisi
accusative nom. harmonisi harmonisi
gen. harmonisi
genitive harmonisi harmoniesi
partitive harmoniasi harmonejasi
inessive harmonissasi harmoneissasi
elative harmonistasi harmoneistasi
illative harmoniisi harmoneihisi
adessive harmonillasi harmoneillasi
ablative harmoniltasi harmoneiltasi
allative harmonillesi harmoneillesi
essive harmoninasi harmoneinasi
translative harmoniksesi harmoneiksesi
abessive harmonittasi harmoneittasi
instructive
comitative harmoneinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative harmonimme harmonimme
accusative nom. harmonimme harmonimme
gen. harmonimme
genitive harmonimme harmoniemme
partitive harmoniamme harmonejamme
inessive harmonissamme harmoneissamme
elative harmonistamme harmoneistamme
illative harmoniimme harmoneihimme
adessive harmonillamme harmoneillamme
ablative harmoniltamme harmoneiltamme
allative harmonillemme harmoneillemme
essive harmoninamme harmoneinamme
translative harmoniksemme harmoneiksemme
abessive harmonittamme harmoneittamme
instructive
comitative harmoneinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative harmoninne harmoninne
accusative nom. harmoninne harmoninne
gen. harmoninne
genitive harmoninne harmonienne
partitive harmonianne harmonejanne
inessive harmonissanne harmoneissanne
elative harmonistanne harmoneistanne
illative harmoniinne harmoneihinne
adessive harmonillanne harmoneillanne
ablative harmoniltanne harmoneiltanne
allative harmonillenne harmoneillenne
essive harmoninanne harmoneinanne
translative harmoniksenne harmoneiksenne
abessive harmonittanne harmoneittanne
instructive
comitative harmoneinenne
third-person possessor
singular plural
nominative harmoninsa harmoninsa
accusative nom. harmoninsa harmoninsa
gen. harmoninsa
genitive harmoninsa harmoniensa
partitive harmoniaan
harmoniansa
harmonejaan
harmonejansa
inessive harmonissaan
harmonissansa
harmoneissaan
harmoneissansa
elative harmonistaan
harmonistansa
harmoneistaan
harmoneistansa
illative harmoniinsa harmoneihinsa
adessive harmonillaan
harmonillansa
harmoneillaan
harmoneillansa
ablative harmoniltaan
harmoniltansa
harmoneiltaan
harmoneiltansa
allative harmonilleen
harmonillensa
harmoneilleen
harmoneillensa
essive harmoninaan
harmoninansa
harmoneinaan
harmoneinansa
translative harmonikseen
harmoniksensa
harmoneikseen
harmoneiksensa
abessive harmonittaan
harmonittansa
harmoneittaan
harmoneittansa
instructive
comitative harmoneineen
harmoneinensa

Derived terms[edit]

compounds

Further reading[edit]

Anagrams[edit]

Indonesian[edit]

Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology[edit]

From Dutch harmonie, from Middle Dutch harmonia, armonie, from Old French harmonie, from Latin harmonia, from Ancient Greek ἁρμονία (harmonía).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [harˈmoni]
  • Rhymes: -ni, -i
  • Hyphenation: har‧mo‧ni

Noun[edit]

harmoni (first-person possessive harmoniku, second-person possessive harmonimu, third-person possessive harmoninya)

  1. harmony:
    1. agreement or accord.
      Synonyms: keselarasan, keserasian
    2. (music) process by which individual sounds are joined or composed into whole units or compositions.

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Further reading[edit]

Norwegian Bokmål[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek ἁρμονία (harmonía).

Noun[edit]

harmoni m (definite singular harmonien, indefinite plural harmonier, definite plural harmoniene)

  1. harmony

Related terms[edit]

References[edit]

Norwegian Nynorsk[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek ἁρμονία (harmonía).

Noun[edit]

harmoni m (definite singular harmonien, indefinite plural harmoniar, definite plural harmoniane)

  1. harmony

Related terms[edit]

References[edit]