időpont

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

idő (time) +‎ pont (point)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈidøːpont]
  • Hyphenation: idő‧pont
  • Rhymes: -ont

Noun[edit]

időpont (plural időpontok)

  1. date, moment, (point of) time
  2. appointment

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative időpont időpontok
accusative időpontot időpontokat
dative időpontnak időpontoknak
instrumental időponttal időpontokkal
causal-final időpontért időpontokért
translative időponttá időpontokká
terminative időpontig időpontokig
essive-formal időpontként időpontokként
essive-modal időpontul
inessive időpontban időpontokban
superessive időponton időpontokon
adessive időpontnál időpontoknál
illative időpontba időpontokba
sublative időpontra időpontokra
allative időponthoz időpontokhoz
elative időpontból időpontokból
delative időpontról időpontokról
ablative időponttól időpontoktól
non-attributive
possessive - singular
időponté időpontoké
non-attributive
possessive - plural
időpontéi időpontokéi
Possessive forms of időpont
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. időpontom időpontjaim
2nd person sing. időpontod időpontjaid
3rd person sing. időpontja időpontjai
1st person plural időpontunk időpontjaink
2nd person plural időpontotok időpontjaitok
3rd person plural időpontjuk időpontjaik

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

  • időpont in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN