From in- + cēnō (“I dine”).
incēnō (present infinitive incēnāre, perfect active incēnāvī, supine incēnātum); first conjugation
- to dine there, dine in or at a place
Conjugation of incēnō (first conjugation)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
incēnō
|
incēnās
|
incēnat
|
incēnāmus
|
incēnātis
|
incēnant
|
imperfect
|
incēnābam
|
incēnābās
|
incēnābat
|
incēnābāmus
|
incēnābātis
|
incēnābant
|
future
|
incēnābō
|
incēnābis
|
incēnābit
|
incēnābimus
|
incēnābitis
|
incēnābunt
|
perfect
|
incēnāvī
|
incēnāvistī, incēnāstī1
|
incēnāvit, incēnāt1
|
incēnāvimus, incēnāmus1
|
incēnāvistis, incēnāstis1
|
incēnāvērunt, incēnāvēre, incēnārunt1
|
pluperfect
|
incēnāveram, incēnāram1
|
incēnāverās, incēnārās1
|
incēnāverat, incēnārat1
|
incēnāverāmus, incēnārāmus1
|
incēnāverātis, incēnārātis1
|
incēnāverant, incēnārant1
|
future perfect
|
incēnāverō, incēnārō1
|
incēnāveris, incēnāris1
|
incēnāverit, incēnārit1
|
incēnāverimus, incēnārimus1
|
incēnāveritis, incēnāritis1
|
incēnāverint, incēnārint1
|
passive
|
present
|
incēnor
|
incēnāris, incēnāre
|
incēnātur
|
incēnāmur
|
incēnāminī
|
incēnantur
|
imperfect
|
incēnābar
|
incēnābāris, incēnābāre
|
incēnābātur
|
incēnābāmur
|
incēnābāminī
|
incēnābantur
|
future
|
incēnābor
|
incēnāberis, incēnābere
|
incēnābitur
|
incēnābimur
|
incēnābiminī
|
incēnābuntur
|
perfect
|
incēnātus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
incēnātus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
incēnātus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
incēnem
|
incēnēs
|
incēnet
|
incēnēmus
|
incēnētis
|
incēnent
|
imperfect
|
incēnārem
|
incēnārēs
|
incēnāret
|
incēnārēmus
|
incēnārētis
|
incēnārent
|
perfect
|
incēnāverim, incēnārim1
|
incēnāverīs, incēnārīs1
|
incēnāverit, incēnārit1
|
incēnāverīmus, incēnārīmus1
|
incēnāverītis, incēnārītis1
|
incēnāverint, incēnārint1
|
pluperfect
|
incēnāvissem, incēnāssem1
|
incēnāvissēs, incēnāssēs1
|
incēnāvisset, incēnāsset1
|
incēnāvissēmus, incēnāssēmus1
|
incēnāvissētis, incēnāssētis1
|
incēnāvissent, incēnāssent1
|
passive
|
present
|
incēner
|
incēnēris, incēnēre
|
incēnētur
|
incēnēmur
|
incēnēminī
|
incēnentur
|
imperfect
|
incēnārer
|
incēnārēris, incēnārēre
|
incēnārētur
|
incēnārēmur
|
incēnārēminī
|
incēnārentur
|
perfect
|
incēnātus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
incēnātus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
incēnā
|
—
|
—
|
incēnāte
|
—
|
future
|
—
|
incēnātō
|
incēnātō
|
—
|
incēnātōte
|
incēnantō
|
passive
|
present
|
—
|
incēnāre
|
—
|
—
|
incēnāminī
|
—
|
future
|
—
|
incēnātor
|
incēnātor
|
—
|
—
|
incēnantor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
incēnāre
|
incēnāvisse, incēnāsse1
|
incēnātūrum esse
|
incēnārī
|
incēnātum esse
|
incēnātum īrī
|
participles
|
incēnāns
|
—
|
incēnātūrus
|
—
|
incēnātus
|
incēnandus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
incēnandī
|
incēnandō
|
incēnandum
|
incēnandō
|
incēnātum
|
incēnātū
|
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
- “inceno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inceno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.