ingeven

Dutch

Etymology

From in +‎ geven.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

ingeven

1. to feed (esp. a baby)
2. to suggest, prompt, inspire

Conjugation

Conjugation of ingeven (strong class 5, separable)
infinitive	ingeven
past singular	gaf in
past participle	ingegeven
infinitive	ingeven
gerund	ingeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	geef in	gaf in	ingeef	ingaf
2nd person sing. (jij)	geeft in, geef in2	gaf in	ingeeft	ingaf
2nd person sing. (u)	geeft in	gaf in	ingeeft	ingaf
2nd person sing. (gij)	geeft in	gaaft in	ingeeft	ingaaft
3rd person singular	geeft in	gaf in	ingeeft	ingaf
plural	geven in	gaven in	ingeven	ingaven
subjunctive sing.1	geve in	gave in	ingeve	ingave
subjunctive plur.1	geven in	gaven in	ingeven	ingaven
imperative sing.	geef in
imperative plur.1	geeft in
participles	ingevend	ingegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ingeving
• met de paplepel ingegeven zijn

 

Descendants

• Afrikaans: ingee

Anagrams

• geven in