innerlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch innerlijc. Equivalent to inner +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪ.nər.lək/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: in‧ner‧lijk

Adjective

innerlijk (comparative innerlijker, superlative innerlijkst)

1. internal, interior, especially in relation to one's mental processes

   Synonym: inwendig

Inflection

Inflection of innerlijk
uninflected	innerlijk
inflected	innerlijke
comparative	innerlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		innerlijk	innerlijker	het innerlijkst het innerlijkste
indefinite	m./f. sing.	innerlijke	innerlijkere	innerlijkste
	n. sing.	innerlijk	innerlijker	innerlijkste
	plural	innerlijke	innerlijkere	innerlijkste
definite		innerlijke	innerlijkere	innerlijkste
partitive		innerlijks	innerlijkers	—

Derived terms

• innerlijkheid
• verinnerlijken

Descendants

• Afrikaans: innerlik

Noun

innerlijk n (plural innerlijken)

1. personality, character, as opposed to appearance.