intego

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ tegō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

integō (present infinitive integere, perfect active intēxī, supine intēctum); third conjugation

  1. to cover
  2. to protect

Conjugation[edit]

   Conjugation of integō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present integō integis integit integimus integitis integunt
imperfect integēbam integēbās integēbat integēbāmus integēbātis integēbant
future integam integēs integet integēmus integētis integent
perfect intēxī intēxistī intēxit intēximus intēxistis intēxērunt,
intēxēre
pluperfect intēxeram intēxerās intēxerat intēxerāmus intēxerātis intēxerant
future perfect intēxerō intēxeris intēxerit intēxerimus intēxeritis intēxerint
passive present integor integeris,
integere
integitur integimur integiminī integuntur
imperfect integēbar integēbāris,
integēbāre
integēbātur integēbāmur integēbāminī integēbantur
future integar integēris,
integēre
integētur integēmur integēminī integentur
perfect intēctus + present active indicative of sum
pluperfect intēctus + imperfect active indicative of sum
future perfect intēctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present integam integās integat integāmus integātis integant
imperfect integerem integerēs integeret integerēmus integerētis integerent
perfect intēxerim intēxerīs intēxerit intēxerīmus intēxerītis intēxerint
pluperfect intēxissem intēxissēs intēxisset intēxissēmus intēxissētis intēxissent
passive present integar integāris,
integāre
integātur integāmur integāminī integantur
imperfect integerer integerēris,
integerēre
integerētur integerēmur integerēminī integerentur
perfect intēctus + present active subjunctive of sum
pluperfect intēctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intege integite
future integitō integitō integitōte integuntō
passive present integere integiminī
future integitor integitor integuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives integere intēxisse intēctūrum esse integī intēctum esse intēctum īrī
participles integēns intēctūrus intēctus integendus,
integundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
integendī integendō integendum integendō intēctum intēctū

Derived terms[edit]

References[edit]

  • intego”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intego”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intego in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.