iuvo

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 10:01, 14 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From Proto-Indo-European *h₁ewH- (help).

One of a few Latin verbs (as domō) only classed in the 1st conj. by the action of sound laws.

Pronunciation

Verb

iuvō (present infinitive iuvāre, perfect active iūvī, supine iūtum); first conjugation

  1. I help, aid; save
  2. I delight, gratify, please

Conjugation

   Conjugation of iuvō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present iuvō iuvās iuvat iuvāmus iuvātis iuvant
imperfect iuvābam iuvābās iuvābat iuvābāmus iuvābātis iuvābant
future iuvābō iuvābis iuvābit iuvābimus iuvābitis iuvābunt
perfect iūvī iūvistī iūvit iūvimus iūvistis iūvērunt,
iūvēre
pluperfect iūveram iūverās iūverat iūverāmus iūverātis iūverant
future perfect iūverō iūveris iūverit iūverimus iūveritis iūverint
passive present iuvor iuvāris,
iuvāre
iuvātur iuvāmur iuvāminī iuvantur
imperfect iuvābar iuvābāris,
iuvābāre
iuvābātur iuvābāmur iuvābāminī iuvābantur
future iuvābor iuvāberis,
iuvābere
iuvābitur iuvābimur iuvābiminī iuvābuntur
perfect iūtus + present active indicative of sum
pluperfect iūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect iūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present iuvem iuvēs iuvet iuvēmus iuvētis iuvent
imperfect iuvārem iuvārēs iuvāret iuvārēmus iuvārētis iuvārent
perfect iūverim iūverīs iūverit iūverīmus iūverītis iūverint
pluperfect iūvissem iūvissēs iūvisset iūvissēmus iūvissētis iūvissent
passive present iuver iuvēris,
iuvēre
iuvētur iuvēmur iuvēminī iuventur
imperfect iuvārer iuvārēris,
iuvārēre
iuvārētur iuvārēmur iuvārēminī iuvārentur
perfect iūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect iūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present iuvā iuvāte
future iuvātō iuvātō iuvātōte iuvantō
passive present iuvāre iuvāminī
future iuvātor iuvātor iuvantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives iuvāre iūvisse iūtūrum esse iuvārī iūtum esse iūtum īrī
participles iuvāns iūtūrus iūtus iuvandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
iuvandī iuvandō iuvandum iuvandō iūtum iūtū

Derived terms

Descendants

  • Friulian: zovâ
  • Italian: giovare
  • Sicilian: giuvàri
  • Venetian: xiovar

References

  • iuvo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • iuvo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to give a person the advantage of one's advice (and actual support): aliquem consilio (et re) iuvare
  • Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN