język

See also: jezyk, ježyk, jeżyk, and jězyk

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ęzykъ, from Proto-Balto-Slavic *inźūˀ, from Proto-Indo-European *dn̥ǵʰwéh₂s, whence English tongue and language.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjɛ̃.zɨk/

• audio

  (file)

Noun

język m inan (diminutive języczek, augmentative jęzor)

1. tongue (the fleshy muscular organ in the mouth of a mammal)
2. language (a method of interhuman communication)

   Synonym: mowa

3. language, tongue (the conventional system of communication used by a particular community)
4. language (the parlance of a particular specialist field)
5. language (a particular style or manner of expression; idiom)
6. (computing) language, programming language
7. tongue of a shoe

Declension

Declension of język

	singular	plural
nominative	język	języki
genitive	języka	języków
dative	językowi	językom
accusative	język	języki
instrumental	językiem	językami
locative	języku	językach
vocative	języku	języki

Derived terms

• językowy
• języczek
• językoznawstwo
• język migowy
• język obcy
• język sztuczny
• trzymać język za zębami

Further reading

• język in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• język in Polish dictionaries at PWN