merja

See also: Merja

Faroese

Etymology

From Old Norse merja, from Proto-Germanic *marjaną.

Verb

merja (third person singular past indicative mardi, third person plural past indicative mart, supine mart)

1. to hurt

Conjugation

Conjugation of merja (group v-17)
infinitive	merja
supine	mart
participle (a7)1	merjandi	mardur
	present	past
first singular	merji	mardi
second singular	merjir	mardi
third singular	merjir	mardi
plural	merja	mardu
	imperative
singular	merj!
plural	merjið!
1Only the past participle being declined.

---

Gothic

Romanization

mērja

1. Romanization of 𐌼𐌴𐍂𐌾𐌰

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse merja, from Proto-Germanic *marjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɛrja/

  Rhymes: -ɛrja

Verb

merja (weak verb, third-person singular past indicative marði, supine marið)

1. to squash, to crush
2. to bruise

Conjugation

merja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að merja
supine (sagnbót)		marið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		merjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mer	við merjum	present (nútíð)	ég merji	við merjum
	þú merð	þið merjið		þú merjir	þið merjið
	hann, hún, það mer	þeir, þær, þau merja		hann, hún, það merji	þeir, þær, þau merji
past (þátíð)	ég marði	við mörðum	past (þátíð)	ég merði	við merðum
	þú marðir	þið mörðuð		þú merðir	þið merðuð
	hann, hún, það marði	þeir, þær, þau mörðu		hann, hún, það merði	þeir, þær, þau merðu
imperative (boðháttur)	mer (þú)	merjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	merðu	merjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

merjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að merjast
supine (sagnbót)		marist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		merjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég merst	við merjumst	present (nútíð)	ég merjist	við merjumst
	þú merst	þið merjist		þú merjist	þið merjist
	hann, hún, það merst	þeir, þær, þau merjast		hann, hún, það merjist	þeir, þær, þau merjist
past (þátíð)	ég marðist	við mörðumst	past (þátíð)	ég merðist	við merðumst
	þú marðist	þið mörðust		þú merðist	þið merðust
	hann, hún, það marðist	þeir, þær, þau mörðust		hann, hún, það merðist	þeir, þær, þau merðust
imperative (boðháttur)	merst (þú)	merist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	merstu	meristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

marinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	marinn	marin	marið		marðir	marðar	marin
accusative (þolfall)	marinn	marða	marið		marða	marðar	marin
dative (þágufall)	mörðum	marinni	mörðu		mörðum	mörðum	mörðum
genitive (eignarfall)	marins	marinnar	marins		marinna	marinna	marinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	marði	marða	marða		mörðu	mörðu	mörðu
accusative (þolfall)	marða	mörðu	marða		mörðu	mörðu	mörðu
dative (þágufall)	marða	mörðu	marða		mörðu	mörðu	mörðu
genitive (eignarfall)	marða	mörðu	marða		mörðu	mörðu	mörðu