nakładczość

Polish

Etymology

From nakładczy +‎ -ość. First attested in 1934.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈkwat.t͡ʂɔɕt͡ɕ/
• Rhymes: -att͡ʂɔɕt͡ɕ
• Syllabification: na‧kład‧czość

Noun

nakładczość f

1. (rare) quality of being commissioned by a merchant employer

Declension

Declension of nakładczość

	singular
nominative	nakładczość
genitive	nakładczości
dative	nakładczości
accusative	nakładczość
instrumental	nakładczością
locative	nakładczości
vocative	nakładczości

Related terms

adjectives

• nakładany
• nakładczy
• nakładkowy
• nakładny
• nakładowy

 

adverbs

• nakładczo
• nakładnie
• nakładowo

 

nouns

• nakład
• nakładacz
• nakładaczka
• nakładarka
• nakładca
• nakładka
• nakładnik
• nakładowość

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• nakładać impf
• nakłaść pf

 

Further reading

• “nakładczość”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022