namienić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From na- +‎ mienić.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

namienić pf (imperfective namieniać)

  1. (transitive, dated) to mention, to reference [+ o (locative) = something]
    Synonyms: nadmienić, wspomnieć

Conjugation[edit]

Conjugation of namienić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive namienić
future tense 1st namienię namienimy
2nd namienisz namienicie
3rd namieni namienią
impersonal namieni się
past tense 1st namieniłem,
-(e)m namienił
namieniłam,
-(e)m namieniła
namieniłom,
-(e)m namieniło
namieniliśmy,
-(e)śmy namienili
namieniłyśmy,
-(e)śmy namieniły
2nd namieniłeś,
-(e)ś namienił
namieniłaś,
-(e)ś namieniła
namieniłoś,
-(e)ś namieniło
namieniliście,
-(e)ście namienili
namieniłyście,
-(e)ście namieniły
3rd namienił namieniła namieniło namienili namieniły
impersonal namieniono
conditional 1st namieniłbym,
bym namienił
namieniłabym,
bym namieniła
namieniłobym,
bym namieniło
namienilibyśmy,
byśmy namienili
namieniłybyśmy,
byśmy namieniły
2nd namieniłbyś,
byś namienił
namieniłabyś,
byś namieniła
namieniłobyś,
byś namieniło
namienilibyście,
byście namienili
namieniłybyście,
byście namieniły
3rd namieniłby,
by namienił
namieniłaby,
by namieniła
namieniłoby,
by namieniło
namieniliby,
by namienili
namieniłyby,
by namieniły
impersonal namieniono by
imperative 1st niech namienię namieńmy
2nd namień namieńcie
3rd niech namieni niech namienią
passive adjectival participle namieniony namieniona namienione namienieni namienione
anterior adverbial participle namieniwszy
verbal noun namienienie

Further reading[edit]