nauwen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch nauwen. Equivalent to nauw +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnɑu̯ə(n)/

Verb

nauwen

1. (ergative, archaic) to narrow, to become/make narrower

Conjugation

Conjugation of nauwen (weak)
infinitive	nauwen
past singular	nauwde
past participle	genauwd
infinitive	nauwen
gerund	nauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	nauw	nauwde
2nd person sing. (jij)	nauwt, nauw2	nauwde
2nd person sing. (u)	nauwt	nauwde
2nd person sing. (gij)	nauwt	nauwde
3rd person singular	nauwt	nauwde
plural	nauwen	nauwden
subjunctive sing.1	nauwe	nauwde
subjunctive plur.1	nauwen	nauwden
imperative sing.	nauw
imperative plur.1	nauwt
participles	nauwend	genauwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• benauwen
• vernauwen