obruo
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈob.ru.oː/, [ˈɔbruoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈob.ru.o/, [ˈɔbruo]
Verb
obruō (present infinitive obruere, perfect active obruī, supine obrutum); third conjugation
- I overwhelm or overthrow
- 1832, Gregory XVI, Mirari Vos
- […] ingens curarum moles, quibus in concilianda publici ordinis restitutione obruti fuimus, moram tunc nostrae huic obiecit voluntati.
- 1832, Gregory XVI, Mirari Vos
- I bury or conceal
Conjugation
References
- “obruo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obruo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obruo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be engulfed: fluctibus (undis) obrui,submergi
- to be overwhelmed with misfortune: calamitatibus obrui
- to be forgotten, pass into oblivion: oblivione obrui, deleri, exstingui
- to be engulfed: fluctibus (undis) obrui,submergi