okolić

See also: okolic

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish okolić, from Proto-Slavic *o(b)koliti. By surface analysis, o- +‎ koło +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈkɔ.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔlit͡ɕ
• Syllabification: o‧ko‧lić

Verb

okolić pf (imperfective okalać)

1. (transitive) to border, to frame, to surround

Conjugation

Conjugation of okolić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		okolić
future tense	1st	okolę			okolimy
	2nd	okolisz			okolicie
	3rd	okoli			okolą
	impersonal	okoli się
past tense	1st	okoliłem, -(e)m okolił	okoliłam, -(e)m okoliła	okoliłom, -(e)m okoliło	okoliliśmy, -(e)śmy okolili	okoliłyśmy, -(e)śmy okoliły
	2nd	okoliłeś, -(e)ś okolił	okoliłaś, -(e)ś okoliła	okoliłoś, -(e)ś okoliło	okoliliście, -(e)ście okolili	okoliłyście, -(e)ście okoliły
	3rd	okolił	okoliła	okoliło	okolili	okoliły
	impersonal	okolono
conditional	1st	okoliłbym, bym okolił	okoliłabym, bym okoliła	okoliłobym, bym okoliło	okolilibyśmy, byśmy okolili	okoliłybyśmy, byśmy okoliły
	2nd	okoliłbyś, byś okolił	okoliłabyś, byś okoliła	okoliłobyś, byś okoliło	okolilibyście, byście okolili	okoliłybyście, byście okoliły
	3rd	okoliłby, by okolił	okoliłaby, by okoliła	okoliłoby, by okoliło	okoliliby, by okolili	okoliłyby, by okoliły
	impersonal	okolono by
imperative	1st	niech okolę			okolmy
	2nd	okol			okolcie
	3rd	niech okoli			niech okolą
passive adjectival participle		okolony	okolona	okolone	okoleni	okolone
anterior adverbial participle		okoliwszy
verbal noun		okolenie

Derived terms

adjectives

• okoliczny
• okólny

 

nouns

• okole
• okolica
• okólnik
• okół

 

Further reading

• okolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• okolić in Polish dictionaries at PWN