omkomen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ommecomen (“to pass by, end, die”). Cognate with Middle High German umbekomen (“to pass by, end, die”), whence modern German umkommen. Compare the phrase om het leven komen, and further ombrengen, om het leven brengen. Regarding the broader semantic use in both Middle Dutch and Middle High German, it is not certain that the short verbs are mere ellipses of the phrases with leven, though they have without doubt been influenced by them.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

omkomen

1. to perish

Inflection

Conjugation of omkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	omkomen
past singular	kwam om
past participle	omgekomen
infinitive	omkomen
gerund	omkomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom om	kwam om	omkom	omkwam
2nd person sing. (jij)	komt om, kom om2	kwam om	omkomt	omkwam
2nd person sing. (u)	komt om	kwam om	omkomt	omkwam
2nd person sing. (gij)	komt om	kwaamt om	omkomt	omkwaamt
3rd person singular	komt om	kwam om	omkomt	omkwam
plural	komen om	kwamen om	omkomen	omkwamen
subjunctive sing.1	kome om	kwame om	omkome	omkwame
subjunctive plur.1	komen om	kwamen om	omkomen	omkwamen
imperative sing.	kom om
imperative plur.1	komt om
participles	omkomend	omgekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

• ombrengen

Anagrams

• komen om