onderwerpen

Dutch

Etymology 1

From onder- +‎ werpen, analogous to Latin sub- +‎ iacere.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔn.dərˈʋɛr.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧wer‧pen

Verb

onderwerpen

1. to subject

   De Romeinen dachten de Frisii snel te kunnen onderwerpen maar dit bleek een misrekening.

   The Romans thought that they could quickly subject the Frisii but this, it became clear, was a miscalculation.

Inflection

Conjugation of onderwerpen (strong class 3+7, prefixed)
infinitive	onderwerpen
past singular	onderwierp
past participle	onderworpen
infinitive	onderwerpen
gerund	onderwerpen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderwerp	onderwierp
2nd person sing. (jij)	onderwerpt, onderwerp2	onderwierp
2nd person sing. (u)	onderwerpt	onderwierp
2nd person sing. (gij)	onderwerpt	onderwierpt
3rd person singular	onderwerpt	onderwierp
plural	onderwerpen	onderwierpen
subjunctive sing.1	onderwerpe	onderwierpe
subjunctive plur.1	onderwerpen	onderwierpen
imperative sing.	onderwerp
imperative plur.1	onderwerpt
participles	onderwerpend	onderworpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

onderwerpen

1. (deprecated template usage) Plural form of onderwerp