ontbijten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ontbiten. Equivalent to ont- (inchoative) +‎ bijten (“bite”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈbɛi̯.tə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: ont‧bij‧ten
• Rhymes: -ɛi̯tən

Verb

ontbijten

1. (intransitive) to breakfast, have breakfast

Inflection

Conjugation of ontbijten (strong class 1, prefixed)
infinitive	ontbijten
past singular	ontbeet
past participle	ontbeten
infinitive	ontbijten
gerund	ontbijten n
	present tense	past tense
1st person singular	ontbijt	ontbeet
2nd person sing. (jij)	ontbijt	ontbeet
2nd person sing. (u)	ontbijt	ontbeet
2nd person sing. (gij)	ontbijt	ontbeet
3rd person singular	ontbijt	ontbeet
plural	ontbijten	ontbeten
subjunctive sing.1	ontbijte	ontbete
subjunctive plur.1	ontbijten	ontbeten
imperative sing.	ontbijt
imperative plur.1	ontbijt
participles	ontbijtend	ontbeten
1) Archaic.