ontdekken

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch ontdecken. Equivalent to ont- (un-, de-) +‎ dekken (cover).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔnˈdɛ.kən/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧dek‧ken
  • Rhymes: -ɛkən

Verb

[edit]

ontdekken

  1. to discover
    De ontdekkingsreiziger wil nieuwe landen en gebieden ontdekken
    The explorer wants to discover new lands and territories.
    Ze hoopt een verborgen schat in het bos te ontdekken
    She hopes to discover a hidden treasure in the forest.
    Hij had per ongeluk een oud manuscript ontdekt in de verlaten bibliotheek.
    He had accidentally discovered an ancient manuscript in the abandoned library.

Conjugation

[edit]
Conjugation of ontdekken (weak, prefixed)
infinitive ontdekken
past singular ontdekte
past participle ontdekt
infinitive ontdekken
gerund ontdekken n
present tense past tense
1st person singular ontdek ontdekte
2nd person sing. (jij) ontdekt, ontdek2 ontdekte
2nd person sing. (u) ontdekt ontdekte
2nd person sing. (gij) ontdekt ontdekte
3rd person singular ontdekt ontdekte
plural ontdekken ontdekten
subjunctive sing.1 ontdekke ontdekte
subjunctive plur.1 ontdekken ontdekten
imperative sing. ontdek
imperative plur.1 ontdekt
participles ontdekkend ontdekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Afrikaans: ontdek
  • Petjo: ondèk