ontmoeten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ontmoeten, untmuten, entmuten, corresponding to ont- +‎ moeten. The latter verb is from Old Dutch *muoten, from Proto-Germanic *mōtijaną.

The unprefixed form is cognate Low German möten, West Frisian moetsje, English meet, Danish møde.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈmu.tə(n)/

• audio:

  (file)

• Rhymes: -utən

Verb

ontmoeten

1. to meet
2. to encounter, come across

Inflection

Conjugation of ontmoeten (weak, prefixed)
infinitive	ontmoeten
past singular	ontmoette
past participle	ontmoet
infinitive	ontmoeten
gerund	ontmoeten n
	present tense	past tense
1st person singular	ontmoet	ontmoette
2nd person sing. (jij)	ontmoet	ontmoette
2nd person sing. (u)	ontmoet	ontmoette
2nd person sing. (gij)	ontmoet	ontmoette
3rd person singular	ontmoet	ontmoette
plural	ontmoeten	ontmoetten
subjunctive sing.1	ontmoete	ontmoette
subjunctive plur.1	ontmoeten	ontmoetten
imperative sing.	ontmoet
imperative plur.1	ontmoet
participles	ontmoetend	ontmoet
1) Archaic.

Related terms

• ontmoetend
• ontmoeting
• gemoeten