ontroeren

Dutch

Etymology

From ont- +‎ roeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈru.rə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ontroeren

1. to move, to cause to become emotional

Inflection

Conjugation of ontroeren (weak, prefixed)
infinitive	ontroeren
past singular	ontroerde
past participle	ontroerd
infinitive	ontroeren
gerund	ontroeren n
	present tense	past tense
1st person singular	ontroer	ontroerde
2nd person sing. (jij)	ontroert	ontroerde
2nd person sing. (u)	ontroert	ontroerde
2nd person sing. (gij)	ontroert	ontroerde
3rd person singular	ontroert	ontroerde
plural	ontroeren	ontroerden
subjunctive sing.1	ontroere	ontroerde
subjunctive plur.1	ontroeren	ontroerden
imperative sing.	ontroer
imperative plur.1	ontroert
participles	ontroerend	ontroerd
1) Archaic.