oordeel

See also: Oordeel

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoːr.deːl/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: oor‧deel
• Rhymes: -oːrdeːl

Etymology 1

From Middle Dutch ordeel, from Old Dutch urdēl, from Proto-Germanic *uzdailiją. Equivalent to oor- +‎ deel. Cognate with German Urteil, English ordeal. More at ordeal.

Noun

oordeel n (plural oordelen, diminutive oordeeltje n)

1. opinion, judgement (conclusion of an act of deciding)
   • 2007, Anselm Grün, Maak van angst je levenskracht. Spirituele impulsen – een weg naar meer vitaliteit, tr. by Francis Hijszeler of Verwandle deine Angst, Ein Weg zu mehr Lebendigkeit – Sprituelle Impulse, Ten Have, page 29.

     De vraag is waarom we het oordeel van anderen zozeer vrezen.

     The question is why we fear the judgement of others so much.

2. judgment, verdict, decision, sentence (legal conclusion in a court of law)

Derived terms

• vooroordeel

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

oordeel

1. (deprecated template usage) first-person singular present indicative of oordelen
2. (deprecated template usage) imperative of oordelen

Anagrams

• oordele