opruimen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch oprumen. Equivalent to op +‎ ruimen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌrœy̯.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧rui‧men

Verb

opruimen

1. (transitive) To clean (something) up,
2. (intransitive) To tidy up, get in order
3. (transitive) To clear away, eliminate, get rid of

Inflection

Conjugation of opruimen (weak, separable)
infinitive	opruimen
past singular	ruimde op
past participle	opgeruimd
infinitive	opruimen
gerund	opruimen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ruim op	ruimde op	opruim	opruimde
2nd person sing. (jij)	ruimt op	ruimde op	opruimt	opruimde
2nd person sing. (u)	ruimt op	ruimde op	opruimt	opruimde
2nd person sing. (gij)	ruimt op	ruimde op	opruimt	opruimde
3rd person singular	ruimt op	ruimde op	opruimt	opruimde
plural	ruimen op	ruimden op	opruimen	opruimden
subjunctive sing.1	ruime op	ruimde op	opruime	opruimde
subjunctive plur.1	ruimen op	ruimden op	opruimen	opruimden
imperative sing.	ruim op
imperative plur.1	ruimt op
participles	opruimend	opgeruimd
1) Archaic.

Derived terms

• opruimer m
• opruiming
• opgeruimd staat netjes

Descendants

• Afrikaans: opruim

Anagrams

• ruimen op