pijpeneren

Dutch

Etymology

Compound of pijp +‎ -en- +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌpɛi̯.pəˈneː.rə(n)/
• Hyphenation: pij‧pe‧ne‧ren

Verb

pijpeneren

1. (obsolete) to smoke a pipe
   • 1733, J. van Hoven, Lof der Tabak, publ. by Cornelis van Zanten, 38.

     Een Stoelematter mat heel ſterk, / Als hy eens Pypeneert op 't werk.

Inflection

Conjugation of pijpeneren (weak)
infinitive	pijpeneren
past singular	pijpeneerde
past participle	gepijpeneerd
infinitive	pijpeneren
gerund	pijpeneren n
	present tense	past tense
1st person singular	pijpeneer	pijpeneerde
2nd person sing. (jij)	pijpeneert	pijpeneerde
2nd person sing. (u)	pijpeneert	pijpeneerde
2nd person sing. (gij)	pijpeneert	pijpeneerde
3rd person singular	pijpeneert	pijpeneerde
plural	pijpeneren	pijpeneerden
subjunctive sing.1	pijpenere	pijpeneerde
subjunctive plur.1	pijpeneren	pijpeneerden
imperative sing.	pijpeneer
imperative plur.1	pijpeneert
participles	pijpenerend	gepijpeneerd
1) Archaic.