pluimstrijken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch pluumstriken. Equivalent to pluim (“plume, feather”) + strijken (“to stroke”).
Pronunciation
Verb
pluimstrijken
- (transitive, intransitive) to fawn, to be a sycophant
Inflection
Strong inflections may also be found.
| Conjugation of pluimstrijken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | pluimstrijken | |||
| past singular | pluimstrijkte | |||
| past participle | gepluimstrijkt | |||
| infinitive | pluimstrijken | |||
| gerund | pluimstrijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | pluimstrijk | pluimstrijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | pluimstrijkt | pluimstrijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | pluimstrijkt | pluimstrijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | pluimstrijkt | pluimstrijkte | ||
| 3rd person singular | pluimstrijkt | pluimstrijkte | ||
| plural | pluimstrijken | pluimstrijkten | ||
| subjunctive sing.1 | pluimstrijke | pluimstrijkte | ||
| subjunctive plur.1 | pluimstrijken | pluimstrijkten | ||
| imperative sing. | pluimstrijk | |||
| imperative plur.1 | pluimstrijkt | |||
| participles | pluimstrijkend | gepluimstrijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||